เฉลยธรรมบัญญัติ 2
1. ต่อมาเมื่อพระยาห์เวห์ทรงบัญชา เราจึงหันกลับ ออกเดินทางผ่านถิ่นทุรกันดาร มุ่งไปสู่ทะเลต้นกก เราเดินทางเร่ร่อนรอบภูเขาเสอีร์ เป็นเวลาหลายวัน
2. แล้วพระยาห์เวห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า
3. “ท่านทั้งหลายได้เดินทางเร่ร่อนรอบภูเขานี้มานานพอแล้ว จงเลี้ยวไปทางเหนือ
4. จงสั่งประชาชนว่าท่านทั้งหลายกำลังเดินทางผ่านดินแดนของบุตรหลานเอซาวพี่น้องของท่าน ผู้อาศัยอยู่แถบภูเขาเสอีร์ เขาทั้งหลายจะกลัวท่าน แต่ท่านจงระวังให้ดี
5. อย่าทำสงครามกับเขา เพราะเราไม่ได้ยกแผ่นดินของเขาให้ท่านแม้แต่คืบเดียว เรามอบดินแดนแถบภูเขาเสอีร์ให้เป็นมรดกของเอซาว
6. ท่านจะจ่ายเงินซื้ออาหารที่จะกิน และซื้อน้ำที่จะดื่มจากเขาได้
7. พระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านทรงอวยพรทุกสิ่งที่ท่านทำ พระองค์ทรงดูแลท่านเมื่อเร่ร่อนผ่านถิ่นทุรกันดารกว้างใหญ่ไพศาลนี้ พระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านสถิตกับท่านตลอดสี่สิบปี ท่านไม่ขาดแคลนสิ่งใดเลย”
8. เราจึงผ่านแผ่นดินของพี่น้องของเรา คือบุตรหลานของเอซาว ซึ่งอาศัยอยู่ในแถบภูเขาเสอีร์ และตามหุบเขาอาราบาห์ จากเมืองเอลัท และเอซีโอนเกเบอร์ แล้วจึงเลี้ยวกลับเดินทางมุ่งไปยังถิ่นทุรกันดารโมอับ
9. พระยาห์เวห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “อย่ารบกวนโมอับ และอย่าทำสงครามกับเขา เพราะเราไม่ได้ยกแผ่นดินของเขาให้ท่านยึดครองแม้แต่น้อย เราได้มอบเมืองอาร์ให้เป็นมรดกแก่บุตรหลานของโลท”
10. ก่อนหน้านั้นชาวเอมิมเคยอาศัยอยู่ที่นั่น เป็นชนชาติใหญ่มีจำนวนมาก รูปร่างสูงใหญ่เหมือนบุตรของยักษ์อานาค
11. ทุกคนเรียกชนที่มีรูปร่างเหมือนยักษ์อานาคนี้ว่า ชาวเรฟาอิม แต่ชาวโมอับเรียกเขาว่าชาวเอมิม
12. แต่ก่อนชนชาวโฮรี เคยอาศัยอยู่ในแถบภูเขาเสอีร์ด้วย แต่บุตรหลานของเอซาวขับไล่เขาออกไป ทำลายล้างจนหมดสิ้นแล้วตั้งหลักแหล่งอยู่ที่นั่นแทน เหมือนในเวลาต่อมาชาวอิสราเอลเข้ายึดครองแผ่นดินที่พระยาห์เวห์ทรงมอบเป็นมรดกแก่เขา
13. บัดนี้ ท่านทั้งหลายจงลุกขึ้นและข้ามห้วยเศเรดไปเถิด เราจึงข้ามห้วยเศเรด
14. การเดินทางของเราจากคาเดชบารเนอาจนถึงข้ามห้วยเศเรด ใช้เวลาสามสิบแปดปี จนกระทั่งคนในรุ่นนั้นที่ทำสงครามได้ต้องตายจากไปจนหมดสิ้นดังที่พระยาห์เวห์ทรงปฏิญาณไว้
15. พระหัตถ์พระยาห์เวห์ได้สู้กับเขา พระองค์ทรงทำลายเขาจนหมดสิ้นไปจากค่าย
16. เมื่อคนรุ่นนั้นที่ทำสงครามได้สิ้นชีวิตไปแล้ว
17. พระยาห์เวห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า
18. “วันนี้ท่านทั้งหลายต้องข้ามพรมแดนโมอับไปทางเมืองอาร์
19. แล้วเข้าเผชิญหน้ากับชาวอัมโมน อย่ารบกวนเขา และอย่าทำสงครามกับเขา เพราะเราไม่ได้ยกแผ่นดินของชาวอัมโมนให้ท่านยึดครองแม้แต่น้อย เราได้มอบแผ่นดินนี้ให้เป็นมรดกแก่บุตรหลานของโลทแล้ว”
20. แผ่นดินนี้ทุกคนเรียกกันว่าแผ่นดินของชาวเรฟาอิม เพราะชาวเรฟาอิมเคยอาศัยอยู่ที่นั่น แต่ชาวอัมโมนเรียกเขาว่าชาวศัมซุมมิม
21. คนเหล่านี้เป็นชนชาติใหญ่ มีจำนวนมาก รูปร่างสูงใหญ่เหมือนบุตรของยักษ์อานาค แต่พระยาห์เวห์ทรงทำลายเขา ให้ชาวอัมโมนขับไล่เขาออกไป และตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่ที่นั่นแทน
22. พระยาห์เวห์ทรงทำเช่นเดียวกันกับบรรดาบุตรหลานของเอซาวซึ่งอาศัยอยู่แถบภูเขาเสอีร์ พระองค์ทรงทำลายชาวโฮรี ให้ชาวเอโดมขับไล่เขาออกไป และตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่ที่นั่นแทนมาจนบัดนี้
23. ชาวครีต ซึ่งมาจากเกาะครีต ทำลายชาวอัฟวิม ซึ่งอาศัยตามหมู่บ้านทางทิศใต้ไปจนถึงเมืองกาซา แล้วเข้าตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่ที่นั่นแทน
24. “ท่านทั้งหลายจงลุกขึ้น ออกเดินทางข้ามแม่น้ำอารโนนไปเถิด ดูซิ เราจะมอบกษัตริย์สิโหน ชาวอาโมไรต์ ซึ่งเป็นกษัตริย์แห่งเมืองเฮชโบนให้อยู่ในอำนาจของท่าน พร้อมกับแผ่นดินของเขาด้วย จงยกพลเข้าโจมตีและยึดครองแผ่นดินของเขาเถิด
25. วันนี้ เราจะทำให้ประชากรทั้งหลายใต้ท้องฟ้าตระหนกตกใจกลัวท่าน ทุกคนที่ได้ยินชื่อของท่านจะตระหนกตกใจกลัวจนตัวสั่น”
26. แล้วข้าพเจ้าส่งผู้ถือสารจากถิ่นทุรกันดารเคเดโมท ไปเฝ้ากษัตริย์สิโหนแห่งเมืองเฮชโบน พร้อมกับข้อเสนอสันติภาพว่า
27. “ขอให้ข้าพเจ้าผ่านแผ่นดินของพระองค์ไปเถิด ข้าพเจ้าจะเดินไปตามถนนใหญ่โดยไม่เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา
28. ข้าพเจ้าจะจ่ายเงินซื้ออาหารกินและซื้อน้ำดื่ม ขอเพียงแต่ทรงอนุญาตให้เดินทางผ่านไป
29. เหมือนกับที่บุตรหลานของเอซาวที่อาศัยอยู่แถบภูเขาเสอีร์และชาวโมอับที่อาศัยอยู่ในเมืองอาร์เคยอนุญาต จนกว่าข้าพเจ้าจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปยังแผ่นดินที่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราทรงมอบให้เรา”
30. แต่กษัตริย์สิโหนแห่งเมืองเฮชโบนไม่ทรงอนุญาตให้เราผ่านแผ่นดินของพระองค์ พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราทรงบันดาลให้กษัตริย์สิโหนมีพระทัยแข็งกระด้างดื้อดึง และทรงมอบกษัตริย์องค์นี้ไว้ในอำนาจของท่าน ดังที่ยังเป็นอยู่จนทุกวันนี้
31. พระยาห์เวห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “ดูซิ เรากำลังจะยกกษัตริย์สิโหนและแผ่นดินของเขาให้แก่ท่าน จงยกพลเข้าโจมตีและยึดครองแผ่นดินของเขาเถิด”
32. กษัตริย์สิโหนทรงยกพลทั้งหมดออกมาสู้รบกับพวกเราที่เมืองยาฮาซ
33. พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราทรงมอบกษัตริย์สิโหนไว้ในอำนาจของเรา เราประหารชีวิตพระองค์พร้อมกับพระโอรสและไพร่พลทั้งหมด
34. เวลาเดียวกันนั้น เราเข้ายึดและทำลายเมืองทุกเมือง ประหารชีวิตผู้อาศัยทุกคนไม่ว่าชาย หญิง หรือเด็ก เราไม่ปล่อยให้ผู้ใดรอดชีวิตเลย
35. เรานำไปเพียงฝูงสัตว์และของที่ปล้นได้ในเมืองที่เราเข้ายึด
36. พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราทรงบันดาลให้เรายึดเมืองทุกเมือง ตั้งแต่เมืองอาโรเออร์ ซึ่งอยู่บนฝั่งแม่น้ำอารโนน ตลอดจนเมืองที่อยู่ในหุบเขานั้นไปจนถึงแคว้นกิเลอาด ไม่มีเมืองใดต้านทานกำลังของเราได้
37. แต่ท่านไม่ได้เข้าไปใกล้แผ่นดินของชาวอัมโมน หรือดินแดนชายฝั่งแม่น้ำยับบอก หรือเมืองแถบภูเขา หรือสถานที่ต่างๆ ตามที่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราทรงบัญชาไว้