เฉลยธรรมบัญญัติ 1

1. ต่อไปนี้​เป็น​ถ้อยคำ​ที่​โมเสส​กล่าว​ปราศรัย​แก่​ชาว​อิสราเอล​ทั้ง​มวล ณ ฟาก​ตะวันออก​ของ​แม่น้ำ​จอร์แดน ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ใน​หุบ​เขา​อา​รา​บาห์​เบื้อง​หน้า​ทะเล​ต้น​กก ระหว่าง​เมือง​ปา​ราน โท​เฟล ลา​บัน ฮา​เซ​โรท และ​ดี​ซา​หับ
2. ระยะ​เดินทาง​จาก​ภูเขา​โฮเร​บถึง​คา​เดช​บาร​เน​อา​ผ่าน​ทาง​ภูเขา​เส​อีร์​ใช้​เวลา​สิบ​เอ็ด​วัน
3. วัน​ต้น​เดือน เดือน​สิบ​เอ็ด​ปี​ที่​สี่​สิบ หลังจาก​ที่​ชาว​อิสราเอล​ออก​จาก​อียิปต์ โมเสส​ประกาศ​แก่​ชาว​อิสราเอล​ตามที่​พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​บัญชา​ทุก​ประการ
4. หลังจาก​ที่​ชาว​อิสราเอล​รบ​ชนะ​กษัตริย์​สิ​โหน​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์ ซึ่ง​ประทับ​ที่​เมือง​เฮช​โบน และ​รบ​ชนะ​กษัตริย์​แห่ง​แคว้น​บา​ชาน ซึ่ง​ประทับ​ที่​เมืองอัช​ทา​โรท​และ​เมือง​เอ​เดร​อี​แล้ว
5. โมเสส​เริ่ม​อธิบาย​ธรรม​บัญญัติ​นี้​ใน​ที่​ราบ​โม​อับ​ฟาก​ตะวันออก​ของ​แม่น้ำ​จอร์แดน เขา​พูด​ว่า
6. พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​เรา ตรัส​แก่​เรา​ที่​ภูเขา​โฮเรบ​ว่า “ท่าน​ทั้งหลาย​พัก​อยู่​ที่​ภูเขา​แห่ง​นี้​นาน​พอแล้ว
7. จง​รื้อ​กระโจม ออก​เดินทาง​มุ่ง​หน้า​ไป​ยัง​ภูเขา​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์ และ​ดินแดน​รอบๆ ทั้งหมด​คือ​หุบ​เขา​อา​รา​บาห์ แถบ​ภูเขา แถบ​ลาด​เขา​เชเฟ​ลาห์​บริเวณ​แคว้นเน​เกบ ตาม​ชายฝั่ง​ทะเล​แผ่นดิน​ของ​ชาว​คา​นา​อัน​และ​เลบานอน​จนถึง​แม่น้ำ​ยู​เฟ​รติส
8. ดูซิ เรา​มอบ​แผ่นดิน​นี้​ให้​ท่าน​ทั้งหลาย​แล้ว จง​เข้า​ไป​ยึด​ครอง​แผ่นดิน​ซึ่ง​พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​สาบาน​จะ​มอบ​ให้แก่​บรรพ​บุรุษ​ของ​ท่าน คือ อับ​รา​ฮัม อิสอัค และ​ยา​โคบ กับ​เชื้อ​สาย​ของ​เขา​ใน​ภายหลัง”
9. เวลา​นั้น ข้าพเจ้า​บอก​ท่าน​ทั้งหลาย​ว่า “ข้าพเจ้า​ไม่​อาจ​ปกครอง​ดูแล​ท่าน​ได้​ตาม​ลำพัง
10. พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ท่าน​ทรง​ทวี​จำนวน​ท่าน​มาก​ดุจ​ดวงดาว​ใน​ท้องฟ้า
11. ขอให้​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​บรรพ​บุรุษ​ของ​ท่าน ทรง​ทวี​จำนวน​ท่าน​อีก​พัน​เท่า​และ​ทรง​อวย​พร​ท่าน​ตามที่​ทรง​สัญญา​ไว้​เถิด
12. แต่​ข้าพเจ้า​เพียง​คน​เดียว​ไม่​อาจ​แบก​ภาระ​หนัก​และ​การ​ทะเลาะ​เบาะ​แว้ง​ของ​ท่าน​ได้
13. ท่าน​ทั้งหลาย​จง​เลือก​คน​ที่​เฉลียว​ฉลาด มี​ความ​เข้าใจ และ​มี​ประสบ​การณ์​มา​จาก​ทุก​เผ่า ข้าพเจ้า​จะ​ได้​แต่งตั้ง​ให้​เป็น​หัวหน้า​ของ​ท่าน”
14. ท่าน​ทั้งหลาย​ก็​ตอบ​ว่า “ข้อเสนอ​ของ​ท่าน​ดี​แล้ว เรา​เห็น​ด้วย”
15. ข้าพเจ้า​จึง​รับ​คน​ที่​เฉลียว​ฉลาด และ​มี​ประสบ​การณ์​เหล่านั้น​ที่​ท่าน​เลือก​จาก​เผ่า​ของ​ท่าน​แต่งตั้ง​เขา​ให้​เป็น​หัวหน้า ให้​บาง​คน​ดูแล​คน​จำนวน​พัน บ้าง​ดูแล​คน​จำนวน​ร้อย บ้าง​ดูแล​คน​จำนวน​ห้า​สิบ บ้าง​ก็​ดูแล​คน​จำนวน​สิบ ข้าพเจ้า​ยัง​แต่งตั้ง​เขา​ให้​เป็น​ผู้รับผิดชอบ​เผ่า​ของ​ท่าน​ด้วย
16. ครั้ง​นั้น ข้าพเจ้า​สั่ง​ผู้​พิพากษา​ของ​ท่าน​ว่า “ท่าน​จง​ฟัง​ข้อ​พิพาท​ระหว่าง​พี่​น้อง​ของ​ท่าน​และ​จง​ตัดสิน​อย่าง​ยุติธรรม ไม่​ว่า​จะ​เป็น​คดี​ระหว่าง​พี่​น้อง​ร่วม​ชาติ หรือ​เป็น​คดี​ระหว่าง​ชาว​อิสราเอล​กับ​คน​ต่างชาติ​ที่มา​อาศัย​อยู่​กับ​เขา
17. ท่าน​จะต้อง​ไม่​ลำเอียง ใน​การ​พิพากษา ท่าน​จะต้อง​ฟัง​ทุก​คน​ไม่​ว่า​เป็น​คน​สำคัญ​หรือไม่ ท่าน​ต้อง​ไม่​เกรง​กลัว​มนุษย์​ผู้ใด เพราะ​พระ​เจ้า​ทรง​เป็น​ผู้​ตัดสิน ถ้า​มี​คดี​ที่​ยาก​เกิน​ความสามารถ​ของ​ท่าน ท่าน​จะต้อง​นำ​คดี​นั้น​มา​ให้​ข้าพเจ้า​พิจารณา
18. ครั้ง​นั้น ข้าพเจ้า​ได้​สั่ง​ทุก​สิ่ง​ทุก​อย่าง​ที่​ท่าน​ทั้งหลาย​ต้อง​ปฏิบัติ”
19. เรา​ทั้งหลาย​ได้​ออก​เดินทาง​จาก​ภูเขา​โฮเรบ​ตามที่​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​เรา​ทรง​บัญชา เรา​ได้​ผ่าน​ถิ่น​ทุรกันดาร​อ้างว้าง​น่า​สะพรึงกลัว​ตาม​ทาง​ที่​ท่าน​มุ่ง​หน้า​ไป​ยัง​ภูเขา​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์​และ​มาถึง​คา​เดช​บาร​เน​อา
20. เวลา​นั้น ข้าพเจ้า​บอก​ท่าน​ว่า “ท่าน​ทั้งหลาย​มาถึง​ภูเขา​ของ​ชาว​อา​โม​ไรต์ ซึ่ง​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​เรา​กำลัง​จะ​ประทาน​แก่​เรา​แล้ว
21. ดูซิ นี่​คือ​แผ่นดิน​ที่​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ท่าน​ประทาน​แก่​ท่าน จง​เข้า​ไป​ยึด​ครอง​ตามที่​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​บรรพ​บุรุษ​ของ​ท่าน​ได้​ตรัส​ไว้ อย่า​มัว​กลัว​หรือ​ท้อ​ใจ​อยู่​เลย”
22. แต่​ท่าน​ทั้งหลาย​มา​พบ​ข้าพเจ้า​บอก​ว่า”ให้​เรา​ส่ง​คน​ล่วงหน้า​ไป​สำรวจ​แผ่นดิน​นั้น​ก่อน​เถิด เพื่อ​เขา​จะ​บอก​เรา​ได้​ว่า​ควร​ไป​ทาง​ไหน และ​เมือง​ที่​เรา​จะ​เข้า​ไป​นั้น​เป็น​อย่างไร
23. นั่น​ก็​ดู​จะ​เป็น​ความคิด​ที่​ดี ข้าพเจ้า​จึง​เลือก​คน​สิบ​สอง​คน​จาก​แต่​ละ​เผ่า เผ่า​ละ​หนึ่ง​คน
24. คน​เหล่านั้น​ออก​เดินทาง​ไป​บน​ภูเขา​จนถึง​หุบ​เขา​เอช​โคล และ​สำรวจ​แผ่นดิน
25. เขา​เก็บ​ผลไม้​จาก​แผ่นดิน​นั้น​นำมา​ให้​เรา พร้อม​ทั้ง​รายงาน​ว่า “แผ่นดิน​ที่​พระ​ยาห์​เวห์​พระ​เจ้าของ​เรา​ประทาน​แก่​เรา​นั้น​อุดม​สมบูรณ์”
26. แต่​ท่าน​ทั้งหลาย​ขัด​พระ​บัญชา​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ท่าน ไม่​ยอม​เข้า​ไป
27. ท่าน​ต่าง​ก็​บ่น​ใน​กระโจม​ว่า “พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​เกลียด​ชัง​เรา จึง​ทรง​นำ​เรา​ออกมา​จาก​แผ่นดิน​อียิปต์​เพื่อ​จะ​มอบ​เรา​ให้​ชาว​อา​โม​ไรต์​ฆ่า​เสีย
28. เรา​จะ​ไป​ที่​ไหน​เล่า พี่​น้อง​ของ​เรา​ทำ​ให้​เรา​ท้อแท้​เมื่อ​พูด​ว่า ชาวเมือง​นั้น​สูง​ใหญ่​กว่า​เรา​มาก เมือง​ของ​เขา​ก็​ใหญ่ มี​กำแพง​สูง​เทียม​ฟ้า เรา​ยัง​เห็น​ลูกหลาน​ของ​ยักษ์​อา​นาค​อยู่​ที่​นั่น​ด้วย
29. ข้าพเจ้า​ก็​บอก​ท่าน​ทั้งหลาย​ว่า “อย่า​ตกใจ​กลัว​เขา​เลย
30. พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ท่าน​ผู้​ทรง​นำหน้า​ท่าน​จะ​ทรง​ต่อสู้​เพื่อ​ท่าน เหมือน​ดังที่​ท่าน​ได้​เห็น​พระองค์​ทรง​กระทำ​หลาย​ครั้ง​แล้ว​ใน​อียิปต์
31. และ​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร ท่าน​ก็​ได้​เห็น​แล้ว​ว่า​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ท่าน​ทรง​นำ​ท่าน​มาถึง​ที่นี่​ได้​อย่างไร ทรง​นำมา​ตลอด​จนถึง​ที่นี่ เหมือน​บิดา​อุ้ม​บุตร​ของ​ตน
32. แต่​ทั้งๆ ที่​พระ​เจ้า​ทรง​กระทำ​เช่นนี้ ท่าน​ก็​ยังคง​ไม่​ไว้วางใจ​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​ท่าน
33. ผู้​เสด็จ​ล่วงหน้า​ไป​จัดหา​สถานที่​ให้​ท่าน​ตั้ง​ค่าย​พัก ทรง​ใช้​เพลิง​ชี้​ทางเดิน​ให้​ท่าน​ใน​ยาม​ค่ำ​คืน และ​ทรง​ใช้​เมฆ​นำ​ทาง​ท่าน​เวลา​กลางวัน”
34. พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​ฟัง​เสียง​บ่น​ว่า​ของ​ท่าน ก็​ทรง​พระ​พิโรธ​และ​ทรง​สาบาน​ว่า
35. “จะ​ไม่​มี​ผู้ใด​ใน​บรรดา​คน​ชั่ว​รุ่น​นี้ เข้า​ไป​อยู่​ใน​แผ่นดิน​ที่​อุดม​สมบูรณ์ ซึ่ง​เรา​สาบาน​ว่า​จะ​มอบ​ให้แก่​บรรพ​บุรุษ​ของ​ท่าน
36. นอกจาก​คาเลบ​บุตร​ของ​เย​ฟุน​เนห์ เขา​จะ​ได้​เข้า​ไป และ​เรา​จะ​มอบ​แผ่นดิน​ที่​เขา​ไป​สำรวจ​มา​นั้น​แก่​เขา​และ​บุตร เพราะ​เขา​เชื่อ​ฟัง​พระ​ยาห์​เวห์​ทุก​อย่าง”
37. ท่าน​ยัง​เป็น​เหตุ​ให้​พระ​ยาห์​เวห์​กริ้ว​ข้าพเจ้า​ด้วย และ​ตรัส​ว่า “โมเสส ท่าน​จะ​ไม่ได้​เข้า​ไป​ใน​แผ่นดิน​นั้น​เช่นเดียวกัน
38. แต่​โยชูวา บุตร​ของ​นูน​ผู้ช่วย​ของ​ท่าน​จะ​ได้​เข้า​ไป จง​ให้​กำลังใจ​แก่​เขา​เถิด เขา​จะ​เป็น​ผู้นำ​ชาว​อิสราเอล​เข้า​ยึด​ครอง​แผ่นดิน
39. ท่าน​เคย​กลัว​ว่า​บรรดา​เด็กๆ ของ​ท่าน​จะ​ถูก​ศัตรู​จับ​เป็น​เชลย เด็กๆ ซึ่ง​ยัง​ไม่​รู้​เดียงสา​เหล่านี้​จะ​เข้า​ไป​ใน​แผ่นดิน​นั้น เรา​จะ​มอบ​แผ่นดิน​นั้น​ให้​เขา​ยึด​ครอง
40. แต่​ท่าน​ทั้งหลาย จง​กลับ​ไปสู่​ถิ่น​ทุรกันดาร ตาม​ทาง​ไปสู่​ทะเล​ต้น​กก”
41. ครั้ง​นั้น​ท่าน​ทั้งหลาย​ตอบ​ข้าพเจ้า​ว่า “เรา​ได้​ทำ​บาป​ต่อ​พระ​ยาห์​เวห์ เรา​จะ​เข้า โจมตี​ดังที่​พระ​ยาห์​เวห์ พระ​เจ้าของ​เรา​ทรง​บัญชา​แก่​เรา” แต่​ละ​ท่าน​ก็​เตรียม​ตัว​ทำ​สงคราม​และ​คิด​ว่า​จะ​บุก​เมือง​บน​ภูเขา​ได้​ง่าย
42. แต่​พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​แก่​ข้าพเจ้า​ว่า “จง​เตือน​เขา​อย่า​ให้​ขึ้น​ไป​โจมตี เพราะ​เรา​จะ​ไม่​อยู่​กับ​ท่าน ท่าน​จะต้อง​พ่าย​แพ้​แก่​บรรดา​ศัตรู”
43. ข้าพเจ้า​บอก​ท่าน แต่​ท่าน​ไม่​ยอม​ฟัง ท่าน​ขัด​พระ​บัญชา​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ คง​ดื้อ​ดึง​ยก​ทัพ​ขึ้น​ไป​รบ​บน​ภูเขา​ด้วย​ความ​อวด​ดี
44. ชาว​อา​โม​ไรต์​ซึ่ง​อาศัย​อยู่​ตาม​ภูเขา​นั้น​ออกมา​สู้​กับ​ท่าน​เหมือน​ฝูง​ผึ้ง ขับ​ไล่​ท่าน​จน​ต้อง​พ่าย​แพ้​จาก​เส​อีร์​ไป​จนถึง​โฮร์​มาห์
45. ท่าน​ทั้งหลาย​จึง​กลับมา​ร่ำ​ไห้​เฉพาะ​พระ​พักตร์​พระ​ยาห์​เวห์ แต่​พระองค์​ไม่​สน​พระทัย​ฟัง​เสียง​ของ​ท่าน
46. ท่าน​จึง​ต้อง​หยุด​อยู่​ที่​คา​เดช​ต่อไป​อีก​นาน​อย่าง​ที่​ท่าน​ได้​อยู่

Chapters

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334