วิวรณ์ 13
1. ข้าพเจ้าเห็น สัตว์ร้ายตัวหนึ่งขึ้นมาจากทะเล มี สิบเขา เจ็ดหัว แต่ละเขาสวมมงกุฎ และมีชื่อที่เป็นคำสาปแช่งพระเจ้าอยู่บนหัว
2. สัตว์ร้ายที่ข้าพเจ้าเห็นนั้น เหมือนเสือดาว มีตีนเหมือน หมี มีปากเหมือน สิงโต มังกรมอบอานุภาพ บัลลังก์และอำนาจยิ่งใหญ่ ของตนแก่สัตว์ร้ายตัวนี้
3. ข้าพเจ้าเห็นหัวหนึ่งของมันดูเหมือนมีบาดแผลฉกรรจ์ถึงตาย แต่บาดแผลนั้นหายแล้ว ทั่วทั้งแผ่นดินรู้สึกพิศวง ติดตามสัตว์ร้ายนี้ไป
4. ทุกคนนมัสการมังกรเพราะมันมอบอำนาจให้สัตว์ร้าย และทุกคนยังนมัสการสัตว์ร้าย กล่าวว่า “ใครเล่าเป็นเหมือนสัตว์ร้าย ใครเล่าต่อสู้กับสัตว์ร้ายได้”
5. สัตว์ร้ายได้รับอนุญาตให้ คุยโอ้อวด และพูดดูหมิ่นพระเจ้า และได้รับอำนาจให้ทำเช่นนี้เป็นเวลาสี่สิบสองเดือน
6. มันอ้าปากพูดดูหมิ่นพระเจ้า พูดดูหมิ่นพระนามพระองค์ พูดดูหมิ่นที่พำนักของพระองค์และพูดดูหมิ่นบรรดาผู้อาศัยในสวรรค์
7. มันยังได้รับอำนาจให้ ทำสงครามกับบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์และเอาชนะได้ มันยังได้รับอำนาจ เหนือชนทุกเผ่า ประชากรทุกกลุ่ม ทุกภาษาและทุกชาติด้วย
8. บรรดาผู้อาศัยบนแผ่นดินทุกคนที่ไม่มีชื่อบันทึกไว้ตั้งแต่สร้างโลกในม้วนหนังสือแห่งชีวิตของลูกแกะซึ่งถูกประหารชีวิตจะนมัสการสัตว์ร้าย
9. ผู้ใดมีหู ก็จงฟังเถิด
10. ผู้ใดจะต้องถูกจองจำ ก็จะถูกจองจำ ผู้ใดจะต้องถูกฆ่า ด้วยดาบ ก็จะถูกฆ่าด้วยดาบ ดังนั้น บรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์จึงต้องมีความเพียรทนและมีความเชื่อ
11. ข้าพเจ้าเห็นสัตว์ร้ายตัวหนึ่งขึ้นมาจากพื้นดิน มีสองเขาเหมือนลูกแกะ พูดเหมือนมังกร
12. มันใช้อำนาจทั้งหมดของสัตว์ร้ายตัวแรก เมื่อสัตว์ร้ายตัวนี้ทำให้แผ่นดินและผู้อาศัยบนแผ่นดินกราบนมัสการสัตว์ร้ายตัวแรกที่มีบาดแผลฉกรรจ์ถึงตายแต่หายแล้ว
13. สัตว์ร้ายตัวที่สองนี้ทำปาฏิหาริย์ยิ่งใหญ่ แม้กระทั่งไฟมันก็ทำให้ตกจากท้องฟ้าลงบนแผ่นดินต่อหน้ามนุษย์ได้
14. มันใช้ปาฏิหาริย์ที่มันได้รับอำนาจให้ทำได้เมื่อสัตว์ร้ายตัวแรกหลอกลวงผู้อาศัยบนแผ่นดินให้หลงไป โดยชักชวนเขาให้สร้างรูปปั้นถวายแก่สัตว์ร้ายที่ยังมีชีวิตอยู่แม้ถูกดาบฟันเป็นแผลฉกรรจ์แล้ว
15. สัตว์ร้ายตัวที่สองนี้ได้รับอำนาจให้ชีวิตแก่รูปปั้นของสัตว์ร้ายตัวแรก เพื่อให้รูปปั้นนั้นพูดได้ และได้รับอำนาจประหารชีวิต ทุกคนที่ไม่ยอมกราบนมัสการรูปปั้นของสัตว์ร้าย
16. สัตว์ร้ายตัวที่สองนี้บังคับทุกคน ทั้งผู้น้อย ผู้ใหญ่ ทั้งคนมั่งมีและคนยากจน ทั้งคนอิสระและทาส ให้ประทับตราไว้ที่มือขวาหรือที่หน้าผาก
17. ไม่มีใครซื้อขายได้ ถ้าไม่มีตราคือนามของสัตว์ร้ายหรือจำนวนเลขของนามนั้น
18. ดังนั้น จำเป็นต้องมีปรีชาญาณ ผู้มีปัญญาจงตีความจำนวนเลขของสัตว์ร้ายให้ได้ เพราะมันเป็นจำนวนเลขที่หมายถึงมนุษย์คนหนึ่ง จำนวนเลขนั้นคือหกร้อยหกสิบหก