ปัญญาจารย์ 10
1. แมลงวันที่ตายแล้ว ตัวเดียวย่อมทำให้น้ำมันหอมเน่าเหม็นความโง่เขลาเล็กน้อยย่อมมีผลตามมามากกว่าปรีชาญาณและเกียรติยศ
2. จิตใจของผู้มีปรีชาย่อมนำเขาไปสู่ความถูกต้องแต่จิตใจของผู้โง่เขลาย่อมทำให้เขาหลงทาง
3. แม้เมื่อผู้โง่เขลากำลังเดินไปตามถนน เขาก็ขาดสามัญสำนึกทุกคนยังเห็นว่าเขาเป็นผู้โง่เขลา
4. ถ้าผู้มีอำนาจปกครองโกรธท่าน จงอยู่นิ่งเฉยในที่ของท่าน เพราะอารมณ์เย็นย่อมระงับความผิดใหญ่หลวงได้
5. ข้าพเจ้ายังเห็นสิ่งเลวร้ายอีกประการหนึ่งภายใต้ดวงอาทิตย์ เป็นความผิดที่ผู้มีอำนาจมักจะทำ
6. คือเขาแต่งตั้งผู้โง่เขลาในตำแหน่งสูง และให้คนร่ำรวยอยู่ในตำแหน่งต่ำต้อย
7. ข้าพเจ้าเคยเห็นทาสขี่ม้า และเคยเห็นเจ้านายเดินดินอย่างทาส
8. ผู้ใดขุดบ่อไว้ ผู้นั้นอาจตกลงในบ่อนั้นผู้ใดรื้อกำแพงลง อาจถูกงูกัด
9. ผู้สกัดหินอาจได้รับบาดเจ็บจากหินนั้นผู้ผ่าขอนไม้อาจได้รับอันตรายจากขอนไม้นั้น
10. ถ้าขวานทื่อและไม่ลับให้คมก็ต้องออกแรงมากขึ้น ปรีชาญาณย่อมช่วยให้บรรลุความสำเร็จ
11. ถ้าหมองูถูกงูกัดก่อนที่งูจะถูกสะกดหมองูก็จะไม่ได้ประโยชน์อะไร
12. ถ้อยคำจากปากของผู้มีปรีชาย่อมน่าฟังแต่คำพูดของผู้โง่เขลาย่อมทำลายตนเอง
13. ถ้อยคำของเขาเริ่มต้นด้วยความโง่เขลาและจบลงด้วยคำพูดบ้าคลั่งและเลวร้าย
14. ผู้โง่เขลาพูดซ้ำซากมนุษย์ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผู้ใดจะบอกเขาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาตายแล้ว
15. ความลำบากตรากตรำของผู้โง่เขลาทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยจนเขาไม่รู้แม้แต่ทางที่จะเข้าไปในเมือง
16. บ้านเมืองเอ๋ย วิบัติจงเกิดแก่เจ้า ถ้าเจ้ามีกษัตริย์เป็นเด็กและมีเจ้านายที่เลี้ยงฉลองกันตั้งแต่เช้า
17. บ้านเมืองเอ๋ย เจ้าย่อมเป็นสุข ถ้าเจ้ามีกษัตริย์จากตระกูลสูงและมีเจ้านายที่เลี้ยงฉลองตามกาลเทศะเพื่อฟื้นฟูกำลัง มิใช่เพื่อความเมามาย
18. คนเกียจคร้านปล่อยให้หลังคาบ้านพังลงคนเฉื่อยชาปล่อยให้หลังคาบ้านรั่ว
19. การเลี้ยงฉลองทำให้ร่าเริงเหล้าองุ่นทำให้ชีวิตชื่นบานแต่เงินตอบสนองความต้องการทุกอย่าง
20. อย่ากล่าวร้ายกษัตริย์ แม้ในความคิดอย่ากล่าวร้ายคนร่ำรวย แม้ในห้องนอนของท่านเพราะนกในอากาศจะนำเสียงของท่านไปและสัตว์มีปีกจะบอกเล่าสิ่งที่ท่านได้พูด