ดาเนียล 10
1. ปีที่สามในรัชกาลกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย พระเจ้าทรงเปิดเผยพระวาจาแก่ดาเนียล ผู้มีอีกชื่อหนึ่งว่า เบลเทชัสซาร์ พระวาจานี้เป็นจริง กล่าวถึงสงครามยิ่งใหญ่ เขาเข้าใจพระวาจานี้โดยเห็นนิมิต
2. เวลานั้น ข้าพเจ้า ดาเนียล ไว้ทุกข์อยู่สามสัปดาห์
3. ไม่ได้กินอาหารอร่อย ทั้งเนื้อและเหล้าองุ่นไม่ได้เข้าปากข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ได้ใช้น้ำมันหอมชโลมตัวเลยตลอดสามสัปดาห์
4. วันที่ยี่สิบสี่เดือนที่หนึ่ง ขณะที่ข้าพเจ้ายืนอยู่บนฝั่งแม่น้ำใหญ่ คือแม่น้ำไทกริส
5. ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าลินิน มีเข็มขัดทองคำบริสุทธิ์คาดสะเอวไว้
6. ร่างกายของเขาเป็นเหมือนเพทายใบหน้าของเขาเหมือนฟ้าแลบดวงตาของเขาเหมือนคบเพลิงแขนและขาเป็นเหมือนทองสัมฤทธิ์สุกใสและเสียงถ้อยคำของเขาเหมือนเสียงผู้คนจำนวนมาก
7. ข้าพเจ้า ดาเนียลแต่ผู้เดียวเห็นนิมิตนั้น คนที่อยู่กับข้าพเจ้าไม่เห็นนิมิต แต่เขากลัวตัวสั่นมากจนวิ่งไปหลบซ่อน
8. ข้าพเจ้าอยู่แต่ลำพัง พิจารณาดูนิมิตยิ่งใหญ่นี้ ข้าพเจ้าสิ้นแรง หน้าตาสุกใสของข้าพเจ้าก็เปลี่ยนเป็นหน้าซีด ข้าพเจ้าหมดแรง
9. ข้าพเจ้าได้ยินเสียงถ้อยคำของเขา แต่เมื่อข้าพเจ้าได้ยินเสียงถ้อยคำนั้น ข้าพเจ้าก็เป็นลม ล้มลงหน้าฟุบกับพื้นดิน
10. ทันใดนั้น มือหนึ่งมาสัมผัสข้าพเจ้า พยุงข้าพเจ้าที่กำลังตัวสั่นให้คุกเข่า เอามือยันพื้นไว้
11. เขาบอกข้าพเจ้าว่า “ดาเนียลเอ๋ย ผู้ที่พระเจ้าทรงรักมาก จงเข้าใจความหมายของถ้อยคำที่ข้าพเจ้ากำลังจะพูดกับท่าน จงยืนตรง เพราะบัดนี้พระเจ้าทรงส่งข้าพเจ้ามาพบท่าน” เมื่อเขาพูดเช่นนี้แล้ว ข้าพเจ้าก็ยืนขึ้นตัวสั่น
12. เขาพูดต่อไปว่า “ดาเนียลเอ๋ย อย่ากลัวเลย ตั้งแต่วันแรกที่ท่านพยายามเข้าใจ และถ่อมตนลงเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าของท่านนั้น พระองค์ทรงฟังถ้อยคำของท่าน และข้าพเจ้าก็มาเพราะถ้อยคำของท่านด้วย
13. เจ้านายของอาณาจักรเปอร์เซียขัดขวางข้าพเจ้าไว้เป็นเวลายี่สิบเอ็ดวัน แต่มีคาเอล เจ้านายผู้หนึ่งชั้นหัวหน้ามาช่วยข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงละเขาไว้ที่นั่น ให้อยู่กับบรรดากษัตริย์แห่งเปอร์เซีย
14. ข้าพเจ้ามาอธิบายให้ท่านเข้าใจเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นแก่ประชากรของท่านในอนาคต เพราะยังมีนิมิตเกี่ยวกับวันเหล่านั้น”
15. ขณะที่เขากำลังพูดกับข้าพเจ้าเช่นนี้ ข้าพเจ้าก็ก้มหน้าสู่พื้นดินพูดไม่ออก
16. แต่ผู้หนึ่งมีรูปร่างมนุษย์มาสัมผัสริมฝีปากของข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าก็อ้าปากพูดได้อีก และพูดกับผู้ที่ยืนอยู่ต่อหน้าว่า “นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าเป็นทุกข์เพราะนิมิตนี้และหมดแรง
17. ผู้รับใช้ผู้นี้ของเจ้านายของข้าพเจ้าจะพูดกับเจ้านายได้อย่างไร เพราะบัดนี้ข้าพเจ้าไม่มีกำลังเหลืออยู่เลยจนหายใจไม่ออก”
18. แล้วผู้มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ผู้นั้นสัมผัสข้าพเจ้าอีก คืนกำลังให้ข้าพเจ้า พูดว่า
19. “ผู้ที่พระเจ้าทรงรักมาก อย่ากลัวเลย สันติสุขจงอยู่กับท่าน จงมีกำลังใจและมีพลังเข้มแข็งเถิด” ขณะที่เขากำลังพูดกับข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ารู้สึกมีกำลังขึ้น จึงพูดว่า “เจ้านายของข้าพเจ้าจงพูดเถิด เพราะท่านให้กำลังแก่ข้าพเจ้าแล้ว”
20. เขาจึงพูดว่า “ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมข้าพเจ้าจึงมาพบท่าน บัดนี้ข้าพเจ้าจะกลับไปต่อสู้กับเจ้านายแห่งเปอร์เซียอีก และขณะที่ข้าพเจ้าออกไป เจ้านายแห่งกรีซ ก็จะมา
21. ข้าพเจ้าจะแจ้งให้ท่านรู้สิ่งที่มีเขียนไว้ในหนังสือแห่งความจริง ไม่มีผู้ใดช่วยข้าพเจ้าต่อสู้เจ้านายเหล่านี้ นอกจากมีคาเอลเจ้านายของท่านทั้งหลาย”