โยเอล 1
1. พระวาจาที่พระยาห์เวห์ตรัสแก่โยเอล บุตรของเปธุเอล
2. ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย จงฟังเรื่องนี้เถิดท่านทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในแผ่นดิน จงเงี่ยหูฟังเถิดเหตุการณ์เช่นนี้เคยเกิดในสมัยของท่านหรือและเกิดในสมัยบรรพบุรุษของท่านบ้างหรือไม่
3. จงเล่าเรื่องนี้แก่บรรดาบุตรของท่านให้บรรดาบุตรเล่าต่อแก่บุตรของเขาและให้บุตรของเขาเล่าต่อไปยังชนรุ่นต่อไป
4. สิ่งที่ตั๊กแตนวัยอ่อนกินเหลือตั๊กแตนที่เริ่มมีปีกก็กินต่อสิ่งที่ตั๊กแตนเริ่มมีปีกกินเหลือตั๊กแตนที่บินได้ก็จะกินต่อสิ่งที่ตั๊กแตนที่บินได้กินเหลือตั๊กแตนที่บินมาเป็นฝูงก็กินจนหมด
5. พวกขี้เมาทั้งหลายเอ๋ย จงตื่นและร้องไห้เถิดท่านทั้งหลายที่ดื่มเหล้าองุ่น จงร้องคร่ำครวญเพราะเหล้าองุ่นใหม่ถูกกันไม่ให้มาถึงปากของท่าน
6. เพราะชนชาติหนึ่งขึ้นมาต่อสู้กับแผ่นดินของข้าพเจ้าเขามีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วนมีฟันเหมือนฟันสิงโตมีเขี้ยวเหมือนเขี้ยวสิงโตตัวเมีย
7. เขาทำลายเถาองุ่นลอกเปลือกต้นมะเดื่อเทศของข้าพเจ้าลอกเปลือกออกโยนทิ้งไปปล่อยกิ่งก้านไว้ขาวโพลน
8. จงร่ำไห้ เหมือนอย่างหญิงพรหมจารีที่สวมผ้ากระสอบ ไว้ทุกข์คู่หมั้นแห่งวัยสาวของเธอ
9. ธัญบูชาและการเทเหล้าองุ่นถวายหายไปจากพระวิหารของพระยาห์เวห์บรรดาสมณะผู้รับใช้พระยาห์เวห์ไว้ทุกข์
10. ทุ่งนาถูกทำลายแผ่นดินก็ไว้ทุกข์เพราะข้าวถูกทำลายเหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มีน้ำมันมะกอกเทศก็หมดไป
11. ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงอับอายเถิดผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงร้องคร่ำครวญไว้ทุกข์ให้ข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เพราะผลิตผลของทุ่งนาได้ถูกทำลายจนหมด
12. เถาองุ่นแห้งไปต้นมะเดื่อเทศก็เหี่ยวเฉาต้นทับทิม ต้นอินทผลัมและต้นแอปเปิ้ลและต้นไม้ทุกต้นในทุ่งนาเหี่ยวแห้งไปความยินดีก็สูญสิ้นไปจากบรรดาบุตรแห่งมนุษย์ด้วย
13. บรรดาสมณะเอ๋ย จงใช้ผ้ากระสอบคาดสะเอวและร้องโอดครวญเถิดท่านทั้งหลายผู้รับใช้พระยาห์เวห์ที่พระแท่นบูชาจงร้องคร่ำครวญท่านผู้รับใช้พระเจ้าของข้าพเจ้า จงมาเถิดจงสวมผ้ากระสอบตื่นเฝ้าทั้งคืนเพราะธัญบูชาและการเทเหล้าองุ่นถวายหายไปจากพระวิหารของพระเจ้าของท่าน
14. จงประกาศ ให้มีการจำศีลอดอาหารจงเรียกประชาชนมาชุมนุมกันจงรวบรวมบรรดาผู้อาวุโสและผู้อาศัยทุกคนในแผ่นดินให้มายังพระวิหารของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านและจงร้องขอความช่วยเหลือจากพระยาห์เวห์ว่า
15. “อนิจจาเอ๋ย วันนั้นวันของพระยาห์เวห์อยู่ใกล้แล้ววันนั้นจะมาถึง เป็นการทำลายจากพระผู้ทรงสรรพานุภาพ
16. อาหารหายไปต่อหน้าต่อตาของเราความร่าเริงและความยินดีก็สูญไปจากพระวิหารของพระเจ้าของเราแล้วมิใช่หรือ
17. เมล็ดพืชที่หว่านแล้วแห้งตายอยู่ใต้ผิวดินโรงเก็บผลผลิตก็ว่างเปล่ายุ้งข้าวก็ผุพังเพราะไม่มีข้าวจะเก็บ
18. บรรดาสัตว์เลี้ยงร้องครวญครางเสียงดังฝูงโคก็งงงันเพราะไม่มีหญ้ากินแม้แต่ฝูงแพะแกะก็พลอยรับโทษไปด้วย
19. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าร้องเรียกพระองค์เพราะไฟ ได้เผาผลาญทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดารเปลวไฟไหม้ต้นไม้ทุกต้นในทุ่ง
20. แม้กระทั่งสัตว์ป่าก็กระหายหาพระองค์เพราะน้ำในห้วยแห้งไปและไฟก็กินหญ้าในทุ่งหญ้าของถิ่นทุรกันดารจนหมด