เศคาริยาห์ 11

1. เลบานอน​เอ๋ย จง​เปิด​ประตู​ของ​เจ้า​เถิดไฟ​จะ​ได้​เผา​ผลาญ​ต้น​สน​สี​ดาร์ ของ​เจ้า
2. ต้น​สน​ไซ​เปรส​เอ๋ย จง​ร้อง​โหยหวน​เถิดเพราะ​ต้น​สน​สี​ดาร์​ล้ม​ลง​แล้วบรรดา​ต้นไม้​ที่​สง่า​งาม​ถูก​ทำลาย​หมดแล้วบรรดา​ต้น​โอ๊ก​แห่ง​แคว้น​บา​ชาน​เอ๋ย จง​ร้อง​โหยหวน​เถิดเพราะ​ป่า​ทึบ​ถูก​โค่น​ลง​แล้ว
3. ฟัง​ซิ เสียง​ร้อง​โหยหวน​ของ​บรรดา​ผู้​เลี้ยง​แกะเพราะ​เกียรติยศ​ของ​เขา​ทั้งหลาย​ถูก​ทำลาย​แล้วฟัง​ซิ เสียง​ของ​สิงห์​หนุ่ม​คำรามเพราะ​ป่า​งดงาม​ตาม​ลุ่ม​แม่น้ำ​จอร์แดน​ถูก​ทำลาย​ลง​หมดแล้ว
4. พระ​ยาห์​เวห์​พระ​เจ้าของ​ข้าพเจ้า​ตรัส​ดังนี้ “​จง​เลี้ยง​ฝูง​แพะ​แกะ​ที่​จะต้อง​ถูก​ฆ่า
5. ผู้​ที่​ซื้อ​มัน​ไป​ก็​ฆ่า​มัน​ได้​โดย​ไม่​ต้อง​รับ​โทษ ผู้​ที่​ขาย​มัน​พูด​ว่า ‘​ขอ​ถวาย​พระ​พร​แด่​พระ​ยาห์​เวห์ ข้าพเจ้า​รวย​แล้ว​’ ผู้​เลี้ยง​ไม่​รู้สึก​สงสาร แกะ​ของ​ตน​เลย
6. เรา​จะ​ไม่​สงสาร​ผู้​อาศัย​ใน​แผ่นดิน​นี้​อีก​ต่อไป พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส ดูซิ เรา​จะ​ปล่อย​แต่​ละ​คน​ให้​อยู่​ใน​เงื้อม​มือ​ของ​เพื่อน​บ้าน ปล่อย​แต่​ละ​คน​ให้​อยู่​ใน​อำนาจ​ของ​กษัตริย์ เขา​เหล่านี้​จะ​บด​ขยี้​แผ่นดิน และ​เรา​จะ​ไม่​ช่วย​ผู้ใด​ให้​พ้น​จาก​มือ​ของ​เขา​เลย”
7. ข้าพเจ้า​จึง​ได้​เลี้ยง​ดู​ฝูง​แพะ​แกะ​ที่​จะต้อง​ถูก​ฆ่า​ไว้​สำหรับ​พ่อค้า​แกะ ข้าพเจ้า​จึง​นำ​ไม้​มา​สอง​ท่อน ข้าพเจ้า​เรียก​ท่อน​หนึ่ง​ว่า “​ความ​กรุณา” เรียก​อีก​ท่อน​หนึ่ง​ว่า “​สหภาพ” แล้ว​ข้าพเจ้า​ก็​เลี้ยง​ดู​ฝูง​แพะ​แกะ
8. ข้าพเจ้า​กำจัด​ผู้​เลี้ยง​แกะ​สาม​คน​ใน​เดือน​เดียว แต่​ข้าพเจ้า​หมด​ความ​เพียร​กับ​แกะ​เสีย​แล้ว แกะ​ก็​เกลียด​ข้าพเจ้า​ด้วย
9. ข้าพเจ้า​พูด​ว่า “​ข้า​จะ​ไม่​เลี้ยง​ดู​เจ้า​อีก​ต่อไป ตัว​ใด​จะต้อง​ตาย​ก็​ให้​ตาย​ไป ตัว​ใด​ที่​จะต้อง​พินาศ​ก็​ให้​พินาศ​ไป และ​ให้​ตัว​ที่​เหลือ​กิน​เนื้อ​กันเอง”
10. ข้าพเจ้า​หยิบ​ไม้​ท่อน​ที่​มี​ชื่อ​ว่า “​ความ​กรุณา” มา​หัก​เพื่อ​จะ​ล้มเลิก​พันธ​สัญญา​ที่​ข้าพเจ้า​เคย​ทำ​ไว้​กับ​ประชาชน​ทุก​ชาติ
11. เมื่อ “​ความ​กรุณา” ถูก​หัก​ใน​วัน​นั้น บรรดา​พ่อค้า​แกะ​ซึ่ง​คอย​ดู​ข้าพเจ้า​อยู่​ก็​รู้​ว่า​นี่​เป็น​พระ​วาจา​ของ​พระ​ยาห์​เวห์
12. ข้าพเจ้า​จึง​บอก​เขา​ว่า “​ถ้า​ท่าน​เห็น​ควร​ก็​จง​จ่าย​ค่าจ้าง​แก่​ข้าพเจ้า ถ้า​ไม่​เห็น​ควร​ก็​ไม่​ต้อง​จ่าย” เขา​ทั้งหลาย​จึง​ชั่ง​เงิน​สามสิบ​บาท​เป็น​ค่าจ้าง​ให้​ข้าพเจ้า
13. พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​กับ​ข้าพเจ้า​ว่า “​จง​นำ​เงิน​นี้​ไป​ให้​ช่าง​หลอม” เงิน​เท่านี้​แหละ​คือ​เงิน​ก้อน​งาม​ที่​เขา​จ่าย​เป็น​ค่าจ้าง​ให้​ข้าพเจ้า ข้าพเจ้า​จึง​นำ​เงิน​สามสิบ​บาท​ไป​โยน​ให้​ช่าง​หลอม​ใน​พระ​วิหาร​ของ​พระ​ยาห์​เวห์
14. แล้ว​ข้าพเจ้า​ก็​หัก​ไม้​ท่อน​ที่​สอง​ที่​ชื่อ​ว่า “​สหภาพ” เพื่อ​ทำลาย​ความ​เป็น​พี่​น้อง​กัน​ระหว่าง​ยูดาห์​กับ​อิสราเอล
15. แล้ว​พระ​ยาห์​เวห์​ตรัส​กับ​ข้าพเจ้า​ว่า “​จง​หยิบ​เครื่องใช้​ของ​คน​เลี้ยง​แกะ​ที่​โง่​เขลา
16. เพราะ​ดูซิ เรา​กำลัง​จะ​ตั้ง​ผู้​เลี้ยง​แกะ​คน​หนึ่ง​ใน​แผ่นดิน​นี้ เขา​จะ​ไม่​เลี้ยง​ดู​แกะ​ที่​กำลัง​จะ​พินาศ จะ​ไม่​ตาม​หา​แกะ​ที่​พลัด​หลง จะ​ไม่​รักษา​แกะ​ที่​บาดเจ็บ​ให้​หาย ไม่​เลี้ยง​แกะ​ที่​สบายดี แต่​จะ​กิน​เนื้อ​ของ​แกะ​ตัว​อ้วน จะ​ฉีก​กิน​จนถึง​กีบ​ของ​มัน”
17. “​วิบัติ​จง​เกิด​แก่​ผู้​เลี้ยง​แกะ​ที่​โง่​เขลาและ​ละ​ทิ้ง​ฝูง​แพะ​แกะขอให้​ดาบ​ฟัน​แขน​ของ​เขาทิ่ม​ตำ​ตา​ขวา​ของ​เขาขอให้​แขน​ของ​เขา​ลีบ​จน​ใช้​การ​ไม่ได้ให้​นัยน์ตา​ขวา​ของ​เขา​บอด​สนิท”

Chapters

1234567891011121314