เศคาริยาห์ 11
1. เลบานอนเอ๋ย จงเปิดประตูของเจ้าเถิดไฟจะได้เผาผลาญต้นสนสีดาร์ ของเจ้า
2. ต้นสนไซเปรสเอ๋ย จงร้องโหยหวนเถิดเพราะต้นสนสีดาร์ล้มลงแล้วบรรดาต้นไม้ที่สง่างามถูกทำลายหมดแล้วบรรดาต้นโอ๊กแห่งแคว้นบาชานเอ๋ย จงร้องโหยหวนเถิดเพราะป่าทึบถูกโค่นลงแล้ว
3. ฟังซิ เสียงร้องโหยหวนของบรรดาผู้เลี้ยงแกะเพราะเกียรติยศของเขาทั้งหลายถูกทำลายแล้วฟังซิ เสียงของสิงห์หนุ่มคำรามเพราะป่างดงามตามลุ่มแม่น้ำจอร์แดนถูกทำลายลงหมดแล้ว
4. พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าตรัสดังนี้ “จงเลี้ยงฝูงแพะแกะที่จะต้องถูกฆ่า
5. ผู้ที่ซื้อมันไปก็ฆ่ามันได้โดยไม่ต้องรับโทษ ผู้ที่ขายมันพูดว่า ‘ขอถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้ารวยแล้ว’ ผู้เลี้ยงไม่รู้สึกสงสาร แกะของตนเลย
6. เราจะไม่สงสารผู้อาศัยในแผ่นดินนี้อีกต่อไป พระยาห์เวห์ตรัส ดูซิ เราจะปล่อยแต่ละคนให้อยู่ในเงื้อมมือของเพื่อนบ้าน ปล่อยแต่ละคนให้อยู่ในอำนาจของกษัตริย์ เขาเหล่านี้จะบดขยี้แผ่นดิน และเราจะไม่ช่วยผู้ใดให้พ้นจากมือของเขาเลย”
7. ข้าพเจ้าจึงได้เลี้ยงดูฝูงแพะแกะที่จะต้องถูกฆ่าไว้สำหรับพ่อค้าแกะ ข้าพเจ้าจึงนำไม้มาสองท่อน ข้าพเจ้าเรียกท่อนหนึ่งว่า “ความกรุณา” เรียกอีกท่อนหนึ่งว่า “สหภาพ” แล้วข้าพเจ้าก็เลี้ยงดูฝูงแพะแกะ
8. ข้าพเจ้ากำจัดผู้เลี้ยงแกะสามคนในเดือนเดียว แต่ข้าพเจ้าหมดความเพียรกับแกะเสียแล้ว แกะก็เกลียดข้าพเจ้าด้วย
9. ข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าจะไม่เลี้ยงดูเจ้าอีกต่อไป ตัวใดจะต้องตายก็ให้ตายไป ตัวใดที่จะต้องพินาศก็ให้พินาศไป และให้ตัวที่เหลือกินเนื้อกันเอง”
10. ข้าพเจ้าหยิบไม้ท่อนที่มีชื่อว่า “ความกรุณา” มาหักเพื่อจะล้มเลิกพันธสัญญาที่ข้าพเจ้าเคยทำไว้กับประชาชนทุกชาติ
11. เมื่อ “ความกรุณา” ถูกหักในวันนั้น บรรดาพ่อค้าแกะซึ่งคอยดูข้าพเจ้าอยู่ก็รู้ว่านี่เป็นพระวาจาของพระยาห์เวห์
12. ข้าพเจ้าจึงบอกเขาว่า “ถ้าท่านเห็นควรก็จงจ่ายค่าจ้างแก่ข้าพเจ้า ถ้าไม่เห็นควรก็ไม่ต้องจ่าย” เขาทั้งหลายจึงชั่งเงินสามสิบบาทเป็นค่าจ้างให้ข้าพเจ้า
13. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงนำเงินนี้ไปให้ช่างหลอม” เงินเท่านี้แหละคือเงินก้อนงามที่เขาจ่ายเป็นค่าจ้างให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงนำเงินสามสิบบาทไปโยนให้ช่างหลอมในพระวิหารของพระยาห์เวห์
14. แล้วข้าพเจ้าก็หักไม้ท่อนที่สองที่ชื่อว่า “สหภาพ” เพื่อทำลายความเป็นพี่น้องกันระหว่างยูดาห์กับอิสราเอล
15. แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงหยิบเครื่องใช้ของคนเลี้ยงแกะที่โง่เขลา
16. เพราะดูซิ เรากำลังจะตั้งผู้เลี้ยงแกะคนหนึ่งในแผ่นดินนี้ เขาจะไม่เลี้ยงดูแกะที่กำลังจะพินาศ จะไม่ตามหาแกะที่พลัดหลง จะไม่รักษาแกะที่บาดเจ็บให้หาย ไม่เลี้ยงแกะที่สบายดี แต่จะกินเนื้อของแกะตัวอ้วน จะฉีกกินจนถึงกีบของมัน”
17. “วิบัติจงเกิดแก่ผู้เลี้ยงแกะที่โง่เขลาและละทิ้งฝูงแพะแกะขอให้ดาบฟันแขนของเขาทิ่มตำตาขวาของเขาขอให้แขนของเขาลีบจนใช้การไม่ได้ให้นัยน์ตาขวาของเขาบอดสนิท”