เพลงคร่ำครวญ 4
1. อนิจจาเอ๋ย ทองคำหมองไปทองคำบริสุทธิ์เปลี่ยนไปได้อย่างไรเพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ ถูกทิ้งกระจัดกระจายอยู่ตามทุกมุมถนน
2. ลูกหลานของศิโยนประเสริฐเหมือนทองคำบริสุทธิ์ถูกตีราคาเท่ากับหม้อดินซึ่งเป็นผลงานของช่างหม้อได้อย่างไร
3. แม้แต่หมาในก็ยังให้ลูกดูดเต้านมแต่ธิดาแห่งประชากรของข้าพเจ้าใจร้ายเหมือนนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร
4. ลิ้นของทารกที่ยังไม่หย่านมติดเพดานปากเพราะความกระหายเด็กๆ ขออาหารแต่ไม่มีผู้ใดยื่นอาหารให้
5. ผู้ที่เคยกินอาหารเลิศรสบัดนี้ต้องนอนตายอยู่ตามถนนผู้ที่เคยถูกเลี้ยงดูอย่างหรูหรากลับต้องนอนกอดกองขยะ
6. ความชั่วร้ายของธิดาประชากรของข้าพเจ้ามีมากกว่าบาปของเมืองโสโดมซึ่งถูกทำลายในพริบตาเดียวโดยไม่มีมือใดมาแตะต้อง
7. บรรดาเจ้านาย หนุ่มเคยสดใสยิ่งกว่าหิมะขาวกว่าน้ำนมร่างกายเปล่งปลั่งยิ่งกว่าปะการังรูปร่างงามดั่งอัญมณีสีน้ำเงิน
8. แต่บัดนี้ใบหน้าของเขาดำยิ่งกว่าเขม่าตามถนนไม่มีผู้ใดจำเขาได้ผิวหนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูกแห้งเหมือนไม้
9. ผู้ถูกฆ่าด้วยคมดาบยังดีกว่าผู้ตายเพราะอดอาหารเขาค่อยๆ หมดแรงไปเพราะขาดผลผลิตจากทุ่งนา
10. แม้แต่หญิงที่อ่อนโยนก็ยังต้มลูกของตนด้วยมือเพื่อเป็นอาหารในยามที่ธิดาแห่งประชากรของข้าพเจ้าต้องประสบหายนะ
11. พระยาห์เวห์ทรงเทพระพิโรธจนหมดทรงหลั่งความเกรี้ยวกราดทรงจุดไฟในศิโยนซึ่งเผาผลาญรากฐานของเมือง
12. บรรดากษัตริย์ของแผ่นดินไม่ทรงเชื่อเช่นเดียวกับทุกคนที่อาศัยในโลกว่าคู่อริและศัตรูจะเข้าไปในประตูกรุงเยรูซาเล็ม
13. สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะบาปของบรรดาประกาศกแห่งศิโยนเพราะความผิดของบรรดาสมณะที่ได้หลั่งโลหิตผู้ชอบธรรมภายในเมือง
14. คนเหล่านี้เดินสะเปะสะปะเหมือนคนตาบอดตามถนนเปรอะเปื้อนโลหิตจนไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องเสื้อผ้าของเขา
15. ผู้คนร้องบอกเขาว่า “ท่านมีมลทิน จงออกไปจงออกไปห่างๆ อย่ามาแตะต้องเรา”เขาต้องหนีไปเป็นคนเร่ร่อนชนชาติต่างๆ พูดกันว่า “เขาอาศัยอยู่ที่นี่อีกต่อไปไม่ได้”
16. พระพักตร์พระยาห์เวห์ทำให้เขาต้องกระจัดกระจายไปพระองค์จะไม่สนพระทัยเขาอีกไม่มีผู้ใดเคารพนับถือบรรดาสมณะไม่มีผู้ใดสงสารผู้อาวุโส
17. นัยน์ตาของพวกเรายังมองหาความช่วยเหลือจนเหนื่อยล้า แต่ไร้ผลจากหอคอย เรามองหาชนชาติหนึ่งแต่ชนชาตินี้ก็ช่วยเราให้รอดพ้นไม่ได้
18. เขาทั้งหลายสะกดรอยตามเราจนพวกเราเดินที่ลานสาธารณะไม่ได้จุดจบของเราใกล้เข้ามาแล้ว วันของเราครบแล้ววาระสุดท้ายของเรามาถึงแล้ว
19. ผู้ไล่ตามเราเร็วกว่านกอินทรีบนท้องฟ้าเขาทั้งหลายไล่ตามพวกเราบนภูเขาซุ่มคอยจับเราในถิ่นทุรกันดาร
20. ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ ซึ่งเป็นลมปราณแห่งชีวิตของพวกเราก็ตกในหลุมพรางของเขาทั้งหลายพวกเราเคยคิดถึงผู้รับเจิมนั้นว่า “เราจะดำรงชีวิตในหมู่นานาชาติใต้ร่มเงาของพระองค์ท่าน”
21. ธิดาแห่งเอโดมผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอูส เอ๋ยจงเปรมปรีดิ์และยินดีเถิดถ้วยใบนั้นจะส่งผ่านมาถึงท่านด้วยท่านจะต้องมึนเมา และจะต้องเปลือยกาย
22. ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย การลงโทษความผิดของท่านครบแล้วพระองค์จะไม่ทรงส่งท่านให้เป็นเชลยอีกแต่ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย ความผิดของท่านจะถูกลงโทษบาปของท่านจะถูกเปิดเผย