เพลงคร่ำครวญ 2

1. อนิจจา องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​บด​บัง​ธิดา​แห่งศิ​โยนด้วย​พระ​พิโรธ​สัก​เพียงใด​หนอทรง​ขว้าง​ความ​งดงาม​ของ​อิสราเอลจาก​ท้องฟ้า​ลง​ถึง​พื้นดินพระองค์​ไม่​ทรง​ระลึก​ถึง​แท่น​รอง​พระ​บาท ของ​พระองค์​เลยใน​วัน​แห่ง​พระ​พิโรธ
2. องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​ทำลาย​ที่​อาศัย​ทั้งหมด​ของ​ยา​โคบอย่าง​ไร้​พระ​เมตตาทรง​พัง​ป้อม​ปราการ​ของ​ธิดา​แห่ง​ยูดาห์ด้วย​ความ​กริ้วทรง​กด​ให้​ต่ำลง​ถึง​พื้นดินทรง​ทำ​ให้​อาณาจักร​และ​เจ้านาย​ของ​เธอ​เป็น​มลทิน
3. พระองค์​ทรง​ตัด​กำลัง​ทั้งหมด​ของ​อิสราเอลด้วย​พระ​พิโรธ​แรง​กล้าทรง​ถอน​พระ​หัตถ์​ขวา​จาก​เขาต่อ​หน้า​ศัตรูทรง​เผา​ผลาญ​ยาโคบ​ดุจ​เพลิง​ที่​ลุก​โชนเผา​ทุก​อย่าง​โดยรอบ
4. พระองค์​ทรง​โก่ง​คัน​ธนู​ราว​กับ​เป็น​ศัตรูพระ​หัตถ์​ขวา​นิ่ง ราว​กับ​เป็น​คู่อริทรง​ประหาร​ชีวิต​ทุก​คน​ที่​น่า​มอง​อย่าง​ชื่น​ชมใน​กระโจม​ของ​ธิดา​แห่งศิ​โยนทรง​ระบาย​พระ​พิโรธออกมา​ดุจ​เพลิง
5. องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​กลายเป็น​ศัตรูทรง​ทำลาย​อิสราเอลทรง​ทำลาย​วัง​ทั้งหมด​ของ​เขาทรง​พัง​ป้อม​ปราการ​ของ​เขาทรง​ทวี​ความ​เศร้า​โศก​และ​การ​คร่ำ​ครวญใน​ธิดา​แห่ง​ยูดาห์
6. พระองค์​ทรง​ทิ้ง​ที่​ประทับให้​เป็น​เหมือน​สวน​รก​ร้างทรง​ทำลาย​สถานที่​ชุมนุม​ใน​เทศกาลพระ​ยาห์​เวห์​ทรง​ลบ​ล้าง​ความ​ทรง​จำของ​เทศกาล​และ​วัน​สับ​บา​โต​ในศิ​โยนทรง​รังเกียจ​กษัตริย์​และ​สมณะ​ด้วย​พระ​พิโรธ​แรง​กล้า​ของ​พระองค์
7. องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​ละ​ทิ้ง​พระ​แท่น​บูชาทรง​รังเกียจ​สถาน​นมัสการ​ของ​พระองค์ทรง​มอบ​กำแพง​ป้อม​ปราการ​ไว้​ใน​มือ​ของ​ศัตรูเขา​ทั้งหลาย​ส่ง​เสียง​อึกทึกใน​พระ​วิหาร​ของ​พระ​ยาห์​เวห์เหมือนกับ​ว่า​เป็น​วัน​ใน​เทศกาล
8. พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​ตั้ง​พระทัยจะ​ทำลาย​กำแพง​ของ​ธิดา​แห่งศิ​โยนพระองค์​ทรง​ขึง​เชือก​วัด​ไว้​แล้วจะ​ไม่​ทรง​ถอน​พระ​หัตถ์​เลิก​ทำลายทรง​ทำ​ให้​เนิน​ดิน​และ​กำแพง​คร่ำ​ครวญเพราะ​ทั้ง​สอง​สิ่ง​ล้ม​ลง​พร้อม​กัน
9. ประตู​เมือง​แห่งศิ​โยน​จม​ลง​ใน​พื้นดินพระองค์​ทรง​ทำลาย​และ​หัก​ดาล​ประตูกษัตริย์​และ​เจ้านาย​ทั้งหลาย​แห่งศิ​โยน​อยู่​ใน​หมู่​นานาชาติไม่​มี​ผู้ใด​สอน​ธรรม​บัญญัติแม้​บรรดา​ประกาศก​ของ​เธอก็​ไม่ได้​รับ​นิมิต​จาก​พระ​ยาห์​เวห์​อีก
10. บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​ธิดา​แห่งศิ​โยนนั่ง​เงียบ​อยู่​บน​พื้นดินโปรย​ฝุ่น​ดิน​บน​ศีรษะสวม​ผ้า​กระสอบสาว​พรหมจารี​แห่ง​กรุง​เยรูซาเล็มก้ม​ศีรษะ​มอง​พื้นดิน
11. นัยน์ตา​ของ​ข้าพเจ้า​แดง​ก่ำ​เพราะ​ร้องไห้จิตใจ​วุ่นวายกำลัง​ก็​ทรุด​ลงเพราะ​ความ​พินาศ​ของ​ธิดา​แห่ง​ประชากร​ของ​ข้าพเจ้าเพราะ​เด็ก​และ​ทารกเป็น​ลม​สลบ​อยู่​ตาม​ลาน​ใน​เมือง
12. เด็ก​เหล่านี้​ถาม​มารดา​ของ​ตน​ว่า“​แม่​จ๋า ข้าว​และ​เหล้า​องุ่น​อยู่​ที่​ไหน”เขา​ทั้งหลาย​หมด​แรง​ล้ม​ลง​ใน​ลาน​เมืองดุจ​คน​บาดเจ็บเขา​สิ้นใจใน​อ้อม​กอด​ของ​มารดา
13. ธิดา​แห่ง​เยรูซาเล็ม​เอ๋ยข้าพเจ้า​จะ​นำ​สิ่ง​ใด​มา​เปรียบ​กับ​เจ้า บอก​ว่า​เจ้า​เหมือนกับ​สิ่ง​ใด​ได้ธิดา​พรหมจารี​แห่งศิ​โยน​เอ๋ยข้าพเจ้า​จะ​นำ​เจ้า​ไป​เปรียบ​กับ​สิ่ง​ใด​เพื่อ​จะ​ปลอบโยน​เจ้า​ได้เพราะ​หายนะ​ของ​เจ้า​ยิ่งใหญ่​เหมือน​ทะเลผู้ใด​จะ​รักษา​เจ้า​ให้​หาย​ได้
14. นิมิต​ที่​บรรดา​ประกาศก​บอก​เจ้าเป็น​นิมิต​หลอกลวง ไร้​สาระเขา​ไม่ได้​เปิดเผย​ความ​ชั่ว​ร้าย​ของ​เจ้าเพื่อ​เปลี่ยน​ชะตา​กรรม​ของ​เจ้าแต่​เขา​ประกาศ​นิมิต​ไร้​สาระและ​ทำ​ให้​หลง​ผิด
15. ทุก​คน​ที่​เดิน​ผ่านก็​ปรบมือ​เยาะ​เย้ย​เจ้าเขา​ผิว​ปาก สั่น​ศีรษะเยาะ​เย้ย​ธิดา​แห่ง​เยรูซาเล็ม พูด​ว่า“​นี่​หรือ​คือ​เมือง​ที่​คน​ทั้งหลาย​เคย​เรียกว่า​งาม​พร้อมเป็น​ความ​ชื่น​ชม​ยินดี​ของ​ทั่ว​แผ่นดิน”
16. ศัตรู​ทุก​คน​ของ​เจ้า​อ้า​ปาก​ยั่ว​โทสะ​เจ้าเขา​ผิว​ปาก​และ​ยิงฟันพูด​ว่า “​พวก​เรา​ได้​กิน​เธอ​แล้วนี่​เป็น​วันที่​เรา​รอ​คอยวันนี้​ก็​มาถึงเรา​ได้​เห็น​แล้ว”
17. พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​ทำ​ตาม​พระ​ประสงค์ทรง​ทำ​ให้​พระ​วาจาที่​ทรง​บัญชา​ไว้​นาน​แล้ว​สำเร็จพระองค์​ทรง​ทำลาย​โดย​ไร้​พระ​เมตตาทรง​ทำ​ให้​ศัตรู​ยินดี​ที่​ชนะ​เจ้าทรง​ชู​กำลัง​คู่อริ​ของ​เจ้า
18. เชิง​เทิน​ของ​ธิดา​แห่งศิ​โยน เอ๋ยจง​ร้อง​ทูล​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้าจง​หลั่ง​น้ำตา​เหมือน​ลำ​ธารทั้ง​วัน​ทั้ง​คืนอย่า​หยุด​หย่อน​เลยดวงตา​ของ​เจ้า​อย่า​หยุด​หลั่ง​น้ำตา​เลย
19. จง​ลุก​ขึ้น​ร้อง​ตะโกน​ใน​เวลา​กลางคืนเมื่อ​ผลัดเปลี่ยน​ยามจง​ระบาย​ความ​ใน​ใจ​ของ​เจ้า​ออกมา​ราว​กับ​สายน้ำเฉพาะ​พระ​พักตร์​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้าจง​ชู​มือ​ขึ้น​หา​พระองค์เพื่อ​ขอ​ชีวิต​ของ​บรรดา​เด็ก​ของ​เจ้าที่​หิว​จน​เป็น​ลม​สลบ​ไปตาม​มุม​ถนน​ทุก​แห่ง
20. ข้า​แต่​พระ​ยาห์​เวห์ โปรด​ทอดพระเนตร​เถิด​ว่า พระองค์​ทรง​เคย​ทำ​เช่นนี้​กับ​ผู้​ใดบ้าง ผู้หญิง​ต้อง​กิน​ลูก​ของ​ตน กิน​เด็ก​ทารก​ที่​ตน​เลี้ยง​ดู บรรดา​สมณะ​และ​ประกาศก ถูก​ฆ่า​ใน​สัก​การ​สถาน​ของ​องค์​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า
21. คน​หนุ่ม​และ​คน​แก่​นอน​อยู่​ตาม​พื้นดิน​บน​ถนนสาว​พรหมจารี​และ​ชาย​หนุ่ม​ของ​ข้าพเจ้าถูก​คม​ดาบ​ล้ม​ตายพระองค์​ทรง​ฆ่า​เขาใน​วัน​แห่ง​พระ​พิโรธทรง​สังหาร​โดย​ไร้​พระ​เมตตา
22. พระองค์​ทรง​เรียก​ความ​หวาดกลัว​ของ​ข้าพเจ้า​จาก​โดยรอบมา​ชุมนุม​กัน​เหมือน​ใน​วัน​เทศกาลใน​วัน​แห่ง​พระ​พิโรธ​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ไม่​มี​ผู้ใด​รอด​ชีวิต​หรือ​หลบหนี​ไป​ได้ผู้​ที่​ข้าพเจ้า​เคย​โอบ​อุ้ม​และ​เลี้ยง​ดูศัตรู​ของ​ข้าพเจ้า​ก็​ได้​ทำลาย​ล้าง​จน​หมด

Chapters

12345