มีคาห์ 1
1. พระยาห์เวห์ตรัสกับมีคาห์ชาวเมืองโมเรเชท ในรัชสมัยของกษัตริย์โยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ นิมิตที่เขาได้เห็นเกี่ยวกับกรุงสะมาเรียและกรุงเยรูซาเล็ม
2. ประชากรทั้งหลายเอ๋ย จงฟังเถิดแผ่นดินและทุกสิ่งที่อยู่บนแผ่นดินจงฟังเถิดพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงกล่าวโทษท่านทั้งหลายพระองค์ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าจากพระวิหารศักดิ์สิทธิ์
3. ดูซิ พระยาห์เวห์เสด็จออกจากที่พำนักของพระองค์เสด็จลงมาและทรงพระดำเนินบนที่สูงของแผ่นดิน
4. ภูเขาละลายใต้พระบาทหุบเขาเปิดแยกเหมือนขี้ผึ้งต่อหน้าไฟเหมือนน้ำที่เทลงมาตามที่ลาด
5. เหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะการล่วงละเมิดของยาโคบและเพราะบาปของพงศ์พันธุ์อิสราเอลการล่วงละเมิดของยาโคบคืออะไรไม่ใช่กรุงสะมาเรียหรือบาปของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ คืออะไรไม่ใช่กรุงเยรูซาเล็มหรือ
6. เราจะทำกรุงสะมาเรียให้เป็นกองซากปรักหักพังเป็นสถานที่สำหรับปลูกสวนองุ่นเราจะทำให้ก้อนหินของกรุงสะมาเรียกลิ้งลงในหุบเขารากฐานของเมืองจะถูกเปิดเผย
7. รูปเคารพทั้งหมดของเมืองนั้นจะถูกทุบเป็นชิ้นๆ ค่าจ้างของโสเภณีตามสักการสถาน ของเมืองนี้จะถูกไฟเผาและรูปเคารพทั้งหมดจะถูกทิ้งร้างเพราะเมืองนี้รวบรวม รูปเคารพเหล่านี้มาจากค่าจ้างของการขายตัวและจะใช้เป็นค่าจ้างสำหรับการขายตัวอีก
8. เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงจะคร่ำครวญและร้องโหยหวนจะเดินเปลือยเท้าเปลือยกายจะร้องโหยหวนเหมือนหมาในจะร้องคร่ำครวญเหมือนนกกระจอกเทศ
9. เพราะบาดแผลของเมืองนั้น รักษาไม่หายและได้ลามมาถึงยูดาห์มาจนถึงประตูเมืองประชากรของเราคือจนถึงกรุงเยรูซาเล็ม
10. อย่าประกาศเรื่องนี้ที่เมืองกัทอย่าร้องไห้จงกลิ้งตัวในฝุ่นที่เมืองเบธเลอัฟราห์
11. ผู้อาศัยที่เมืองชาฟีร์เอ๋ยจงข้ามไปยังแดนเนรเทศผู้อาศัยที่เมืองศาอานันต้องออกไปเปลือยเปล่าและอับอายมิใช่หรือการร่ำไห้ของเบธเอเซลจะเอาที่มั่นของตนไปจากท่านทั้งหลาย
12. เพราะผู้อาศัยที่เมืองมาโรทกังวลใจรอคอย การอยู่ดีกินดีแต่ภัยพิบัติได้ลงจากพระยาห์เวห์มาถึงประตูกรุงเยรูซาเล็ม
13. ผู้อาศัยที่เมืองลาคีชเอ๋ยจงเทียมม้าเข้ากับรถรบเมืองนี้เป็นต้นเหตุให้ธิดาแห่งศิโยนทำบาปเพราะการล่วงละเมิดของอิสราเอลพบได้ในเจ้า
14. ดังนั้น เจ้าจะถูกมอบเป็นสินสอดให้แก่เมืองโมเรเชทกัทบ้านทั้งหลายของเมืองอัคซีบจะทำให้บรรดากษัตริย์แห่งอิสราเอลต้องผิดหวัง
15. ผู้อาศัยที่เมืองมาเรชาห์เอ๋ยเราจะส่งผู้ยึดครอง เจ้ามาอีกความรุ่งโรจน์ของอิสราเอลจะไปถึงอดุลลัม
16. จงกล้อนผมและโกนศีรษะเพื่อไว้ทุกข์ให้ลูกหลานที่เคยเป็นความยินดีของเจ้าจงทำให้ศีรษะล้านมากขึ้นเหมือนนกแร้งเพราะเขาทั้งหลายจะไปเป็นเชลยห่างไกลจากเจ้า