มาระโก 6

1. พระ​เยซู​เจ้า​เสด็จ​ออก​จาก​ที่​นั่น​กลับไป​ยัง​ถิ่น​กำเนิด​ของ​พระองค์ บรรดา​ศิษย์​ติดตาม​ไป​ด้วย
2. ครั้น​ถึง​วัน​สับ​บา​โต​พระองค์​ทรง​เริ่ม​สั่ง​สอน​ใน​ศาลา​ธรรม ผู้ฟัง​จำนวน​มาก​ต่าง​ประหลาด​ใจ และ​พูด​ว่า “​เขา​เอา​เรื่อง​ทั้งหมด​นี้​มา​จาก​ไหน ปรีชา​ญาณ​ที่​เขา​ได้​รับมา​นี้​คือ​อะไร อะไร​คือ​อัศจรรย์​ที่​สำเร็จ​ด้วย​มือ​ของ​เขา
3. คน​นี้​เป็น​ช่าง​ไม้ ลูก​นาง​มา​รีย์ เป็น​พี่​น้อง​ของ​ยากอบ โย​เสท ยูดา​และ​ซี​โมน​ไม่ใช่​หรือ พี่สาว​น้องสาว​ของ​เขา​ก็​อยู่​ที่นี่​กับ​พวก​เรา​มิใช่​หรือ” คน​เหล่านั้น​รู้สึก​สะดุด​ใจ​และ​ไม่​ยอมรับ​พระองค์
4. พระ​เยซู​เจ้า​ตรัส​แก่​เขา​ว่า “​ประกาศก​ย่อม​ไม่​ถูก​เหยียด​หยาม​นอกจาก​ใน​ถิ่น​กำเนิด ท่ามกลาง​วงศ์​ญาติ และ​ใน​บ้าน​ของ​ตน”
5. พระองค์​ทรง​ทำ​อัศจรรย์​ที่​นั่น​ไม่ได้ นอกจาก​ทรง​ปก​พระ​หัตถ์​รักษา​ผู้​เจ็บป่วย​บาง​คน​ให้​หาย​จาก​โรคภัย
6. พระองค์​ทรง​แปลก​พระทัย​ที่​เขา​เหล่านั้น​ไม่​มี​ความ​เชื่อพระองค์​เสด็จ​ไป​ทรง​สั่ง​สอน​ตาม​หมู่บ้าน​ต่างๆ ใน​บริเวณ​นั้น
7. ทรง​เรียก​อัคร​สาวก​สิบ​สอง​คน​เข้า​มา​พบ และ​ทรง​เริ่ม​ส่ง​เขา​เป็น​คู่ๆ ประทาน​อำนาจ​เหนือ​ปีศาจ
8. ทรง​กำชับ​เขา​มิ​ให้​นำ​สิ่ง​ใด​ไป​ด้วย นอกจาก​ไม้​เท้า​เท่านั้น ไม่ให้​มี​อาหาร ไม่ให้​มี​ย่าม ไม่ให้​มี​เศษ​เงิน​ใส่​ไถ้
9. ให้​สวม​รองเท้า​ได้ แต่​ไม่ให้​เอา​เสื้อ​สำรอง​ไป​ด้วย
10. พระองค์​ตรัส​กับ​เขา​ว่า “​ถ้า​ท่าน​เข้า​ไป​ใน​บ้าน​ใด จง​พัก​อยู่​ที่​นั่น​จนกว่า​จะ​ออก​เดินทาง​ต่อไป
11. ถ้า​ที่​ใด​ไม่​ต้อนรับ​ท่าน หรือไม่​ฟัง​ท่าน จง​ออก​จาก​ที่​นั่น พลาง​สลัด​ฝุ่น​จาก​เท้า​ไว้​เป็น​พยาน​กล่าวโทษ​เขา”
12. บรรดา​อัคร​สาวก​จึง​ไป​เทศน์​สอน​คน​ทั้งหลาย​ให้​กลับ​ใจ
13. ขับ​ไล่​ปีศาจ​จำนวน​มาก เจิม​น้ำมัน​ผู้​เจ็บป่วย​หลาย​คน และ​รักษา​เขา​ให้​หาย​จาก​โรคภัย
14. กษัตริย์​เฮ​โรด​ทรง​ได้​ยิน​เรื่องราว​เกี่ยวกับ​พระ​เยซู​เจ้า เพราะ​พระ​นาม​ของ​พระ​เยซู​เจ้า​เลื่อง​ลือ​ไป บาง​คน​พูด​ว่า “​ยอห์น ผู้ทำ​พิธี​ล้าง​ได้​กลับคืน​ชีพ​จาก​บรรดา​ผู้ตาย​แล้ว ดังนั้น​เขา​จึง​มี​อำนาจ​ทำ​อัศจรรย์​ได้”
15. บาง​คน​พูด​ว่า “​เขา​คือ​เอ​ลี​ยาห์” บาง​คน​ก็​พูด​ว่า “​เขา​เป็น​ประกาศก​คน​หนึ่ง​เหมือนกับ​ประกาศก​คน​อื่น”
16. แต่​เมื่อ​กษัตริย์​เฮ​โรด​ทรง​ได้​ยิน​เช่นนี้ ก็​ตรัส​ว่า “​ยอห์​นคน​ที่​เรา​ให้​ตัด​ศีรษะ ได้​กลับคืน​ชีพ​มา​อีก”
17. กษัตริย์​เฮ​โร​ดองค์​นี้​เคย​ทรง​สั่ง​ให้​จับกุม​ยอห์น และ​ล่าม​โซ่​ขัง​คุก​ไว้ เพราะ​เรื่อง​ของ​นาง​เฮ​โร​เดียส ภรรยา​ของฟี​ลิ​ปพระ​อนุชา ซึ่ง​กษัตริย์​เฮ​โรด​ทรง​รับมา​เป็น​มเหสี
18. ยอห์น​เคย​ทูล​กษัตริย์​เฮ​โรด​ว่า “​ไม่​ถูกต้อง​ที่​พระองค์​ทรง​รับ​ภรรยา​ของ​น้องชาย​มา​เป็น​มเหสี”
19. นาง​เฮ​โร​เดีย​สจึง​โกรธ​แค้น​และ​ปรารถนา​จะ​ฆ่า​ยอห์น​เสีย แต่​ฆ่า​ไม่ได้
20. เพราะ​กษัตริย์​เฮ​โรด​ยัง​ทรง​เกรง​ยอห์​นอ​ยู่ ทรง​ทราบ​ว่า​ยอห์น​เป็น​คน​ชอบ​ธรรม​และ​ศักดิ์สิทธิ์ จึง​ทรง​ป้องกัน​ไว้ เมื่อ​กษัตริย์​เฮ​โรด​ทรง​ฟัง​คำพูด​ของ​ยอห์น ทรง​รู้สึก​สับสน แต่​ก็​ทรง​ยินดี​ที่​จะ​ฟัง
21. นาง​เฮ​โร​เดียส​ได้​โอกาส​เมื่อ​กษัตริย์​เฮ​โรด​ทรง​จัด​ให้​มี​งาน​เลี้ยง​ขุน​นาง​กับ​นายทหาร​ชั้น​ผู้ใหญ่​และ​คน​สำคัญ​ใน​แคว้น​กา​ลิ​ลี​ใน​วัน​คล้าย​วัน​ประสูติ​ของ​พระองค์
22. บุตร​หญิง​ของ​นาง​เฮ​โร​เดีย​สอ​อก​มา​เต้นรำ​เป็น​ที่​พอ​พระทัย​ของ​กษัตริย์​เฮ​โรด และ​เป็น​ที่​พอใจ​ของ​ผู้รับ​เชิญ กษัตริย์​จึง​ตรัส​กับ​หญิง​คน​นั้น​ว่า “​ท่าน​อยาก​ได้​อะไร​ก็​ขอ​มา​เถิด เรา​จะ​ให้”
23. และ​ยัง​ทรง​สาบาน​อีก​ว่า “​ท่าน​ขอ​อะไร​เรา​ก็​จะ​ให้ แม้​จะ​เป็น​ครึ่งหนึ่ง​ของ​อาณาจักร​ของ​เรา​ก็​ตาม”
24. หญิง​สาว​จึง​ออกไป​ถาม​มารดา​ว่า “​ลูก​จะ​ขอ​อะไร​ดี” มารดา​ตอบ​ว่า “​จง​ขอ​ศีรษะ​ของ​ยอห์น ผู้ทำ​พิธี​ล้าง”
25. หญิง​สาว​จึง​รีบ​กลับมา​ทูล​กษัตริย์​ทันที​ว่า “​หม่อม​ฉัน​ขอ​ศีรษะ​ของ​ยอห์น​ผู้ทำ​พิธี​ล้าง​ใส่​ถาด​มา​ให้​เดี๋ยวนี้”
26. กษัตริย์​ทรง​เป็น​ทุกข์​อย่าง​ยิ่ง แต่​เพราะ​ได้​ทรง​สาบาน​ไว้ และ​เพราะ​ทรง​เห็น​แก่​ผู้รับ​เชิญ ไม่​ทรง​ปรารถนา​จะ​ขัด​ใจ​หญิง​สาว
27. จึง​ทรง​สั่ง​เพชฌฆาต​ไป​ตัด​ศีรษะ​ของ​ยอห์น​มา​ทันที
28. เพชฌฆาต​ไป​ตัด​ศีรษะ​ของ​ยอห์น​ใน​คุก ใส่​ถาด​นำมา​ให้​หญิง​สาว หญิง​สาว​จึง​นำไป​ให้​มารดา
29. เมื่อ​บรรดา​ศิษย์​ของ​ยอห์น​รู้​เรื่อง จึง​มา​รับ​ศพ​ของ​ยอห์น นำไป​ฝัง​ไว้​ใน​คูหา
30. บรรดา​อัคร​สาวก​กลับมา​เฝ้า​พระ​เยซู​เจ้า​และ​ทูล​รายงาน​ให้​ทรง​ทราบ​ถึง​ทุก​สิ่ง​ที่​เขา​ได้​ทำ​และ​ได้​สอน
31. พระองค์​จึง​ตรัส​กับ​เขา​ว่า “​ท่าน​ทั้งหลาย​จง​มา​พักผ่อน​กับ​เรา​ตาม​ลำพัง​ใน​ที่​สงัด​ระยะ​หนึ่ง​เถิด” เพราะ​มี​คน​ไป​มา​จน​เขา​ไม่​มี​เวลา​แม้กระทั่ง​จะ​กิน​อาหาร
32. พระ​เยซู​เจ้า​จึง​ทรง​ลง​เรือ​ไป​ยัง​ที่​สงัด​ตาม​ลำพัง​พร้อม​กับ​บรรดา​อัคร​สาวก
33. ประชาชน​หลาย​คน​เห็น​พระ​เยซู​เจ้า​กับ​บรรดา​อัคร​สาวก​แล่น​เรือ​ออกไป ก็​คาดคะเน​ได้​ว่า พระองค์​จะ​ทรง​ไป​ที่​ใด จึง​รีบ​เดิน​เท้า​ออก​จาก​เมือง​ต่างๆ ไป​ที่​นั่น​และ​ไป​ถึง​ก่อน
34. เมื่อ​เสด็จ​ขึ้น​จาก​เรือ ทรง​แล​เห็น​ประชาชน​จำนวน​มาก​ก็​ทรง​สงสาร เพราะ​เขา​เหล่านั้น​เป็น​ดัง​ฝูง​แกะ​ไม่​มี​คน​เลี้ยง พระองค์​จึง​ทรง​เริ่ม​สั่ง​สอน​เขา​หลาย​เรื่อง
35. เนื่องจาก​เป็น​เวลา​เย็น​มาก​แล้ว บรรดา​ศิษย์​จึง​เข้า​มา​เฝ้า​พระองค์ ทูล​ว่า “​สถานที่​นี้​เป็น​ที่​เปลี่ยว​และ​เป็น​เวลา​เย็น​มาก​แล้ว
36. ขอ​พระองค์​ทรง​อนุญาต​ให้​ประชาชน​ไป​ซื้อ​อาหาร​กิน​ตาม​ชนบท​และ​ตาม​หมู่บ้าน​รอบๆ นี้​เถิด”
37. พระองค์​ตรัส​ตอบ​ว่า “​ท่าน​ทั้งหลาย​จง​หา​อาหาร​ให้​เขา​กิน​เถิด” บรรดา​ศิษย์​จึง​ทูล​ถาม​ว่า “​พวก​เรา​จะต้อง​ไป​ซื้อ​อาหาร​สัก​สอง​ร้อย​เหรียญ​มา​ให้​เขา​กิน​หรือ”
38. พระองค์​ตรัส​ว่า “​ท่าน​มี​ขนม​ปัง​กี่​ก้อน ไป​ดูซิ” บรรดา​ศิษย์​ไป​ดู​แล้ว​กลับมา​รายงาน​ว่า “​มี​ขนม​ปัง​อยู่​ห้า​ก้อน​กับ​ปลา​สอง​ตัว”
39. พระองค์​จึง​ทรง​สั่ง​ให้​ทุก​คน​นั่ง​ลง​เป็น​กลุ่มๆ ตาม​พื้น​หญ้า​สี​เขียว
40. เขา​ก็​นั่ง​ลง​เป็น​กลุ่มๆ กลุ่ม​ละ​หนึ่ง​ร้อย​คน​บ้าง ห้า​สิบ​คน​บ้าง
41. พระองค์​ทรง​รับ​ขนม​ปัง​ห้า​ก้อน​กับ​ปลา​สอง​ตัว​ขึ้นมา ทรง​แหงน​พระ​พักตร์​ขึ้น​มอง​ท้องฟ้า แล้ว​ทรง​กล่าว​ถวาย​พระ​พร ทรง​บิ​ขนม​ปัง​ส่ง​ให้​บรรดา​ศิษย์​ไป​แจกจ่าย​ให้กับ​ประชาชน ทั้ง​ยัง​ทรง​แบ่ง​ปลา​สอง​ตัว​แจกจ่าย​ให้​ทุก​คน​ด้วย
42. ทุก​คน​ได้​กิน​จน​อิ่ม
43. แล้ว​ยัง​เก็บ​เศษ​ขนม​ปัง​และ​ปลา​ที่​เหลือ​ได้​ถึง​สิบ​สอง​กระบุง​เต็ม
44. จำนวน​คน​ที่​กิน​ขนม​ปัง​ครั้ง​นั้น​มี​ผู้ชาย​ถึง​ห้า​พัน​คน
45. ทันที​หลังจาก​นั้น พระ​เยซู​เจ้า​ทรง​สั่ง​ให้​บรรดา​ศิษย์​ลง​เรือ​ข้าม​ฟาก​ล่วงหน้า​ไป​ที่​เมือง​เบธ​ไซ​ดา ขณะที่​พระองค์​ทรง​ให้​ประชาชน​กลับ
46. เมื่อ​ทรง​อำลา​จาก​เขา​แล้ว พระองค์​ก็​เสด็จ​ขึ้น​ไป​บน​ภูเขา​เพื่อ​ทรง​อธิษฐาน​ภาวนา
47. ครั้น​ถึง​เวลา​ค่ำ​เรือ​อยู่​กลาง​ทะเลสาบ พระองค์​ทรง​อยู่​บน​ฝั่ง​ตาม​ลำพัง
48. ทรง​เห็น​ว่า​บรรดา​ศิษย์​ต้อง​กรรเชียง​เรือ​อย่าง​เหน็ด​เหนื่อย​เพราะ​เรือ​ทวน​ลม ครั้น​ถึง​เวลา​ประมาณ​ยาม​ที่​สี่ พระองค์​ทรง​พระ​ดำเนิน​บน​ทะเล​ไป​หา​บรรดา​ศิษย์ ทรง​ตั้ง​พระทัย​จะ​ผ่าน​เขา​ไป
49. บรรดา​ศิษย์​เห็น​พระองค์​ทรง​พระ​ดำเนิน​อยู่​บน​ทะเล ก็​คิด​ว่า​เป็น​ผี จึง​ส่ง​เสียง​ร้อง​อื้อ​อึง
50. เพราะ​ทุก​คน​ได้​แล​เห็น​พระองค์ จึง​ตกใจ​กลัว แต่​ทันใด​นั้น พระองค์​ตรัส​กับ​เขา​ว่า “​ทำ​ใจ​ให้​ดี เรา​เอง อย่า​กลัว​เลย”
51. แล้ว​พระองค์​เสด็จ​ไป​หา​เขา​ใน​เรือ และ​ลม​ก็​หยุด บรรดา​ศิษย์​รู้สึก​ประหลาด​ใจ​อย่าง​ยิ่ง
52. เพราะ​ยัง​ไม่​เข้าใจ​เรื่อง​ขนม​ปัง ใจ​ของ​เขา​ยัง​แข็ง​กระด้าง​อยู่
53. พระ​เยซู​เจ้า​ทรง​ข้าม​ฟาก​พร้อม​กับ​บรรดา​ศิษย์ มา​จอด​เรือ​ขึ้น​ฝั่ง​ที่​เมือง​เยนเน​ซา​เร็ธ
54. เมื่อ​เสด็จ​ขึ้น​จาก​เรือ​ประชาชน​ก็​จำ​พระองค์​ได้​ทันที
55. และ​คน​ใน​บริเวณ​นั้น​ต่าง​รีบ​มา​หา นำ​ผู้​เจ็บป่วย​นอน​บน​แคร่​มา​เฝ้า​พระองค์ ณ สถานที่​ที่​เขา​ได้​ยิน​ว่า​พระองค์​ประทับ​อยู่
56. ไม่​ว่า​พระองค์​เสด็จ​ไป​ที่​ใด ใน​หมู่บ้าน ใน​เมือง​หรือ​ใน​ชนบท เขา​ก็​นำ​ผู้​เจ็บป่วย​มา​วางตา​มลาน​สาธารณะ ทูล​ขอ​พระองค์​ให้​เขา​สัมผัส​เพียง​ชาย​ฉลอง​พระองค์​เท่านั้น และ​ทุก​คน​ที่​สัมผัส​แล้ว​ก็​หาย​จาก​โรคภัย

Chapters

12345678910111213141516