2 พงศ์กษัตริย์ 6

1. กลุ่ม​ประกาศก​บอก​เอ​ลี​ชา​ว่า “ดูซิ ที่ ที่​พวก​เรา​อยู่​กับ​ท่าน​คับ​แคบ​เกินไป​สำหรับ​พวก​เรา
2. พวก​เรา​จง​ไป​ที่​แม่น้ำ​จอร์แดน แต่​ละ​คน​จะ​ได้​จัดหา​ไม้​มา​สร้าง​ที่​อาศัย​ที่​นั่น” เอ​ลี​ชา​ตอบ​ว่า “ไป​ซิ”
3. คน​หนึ่ง​รบ​เร้า​ว่า “โปรด​ไป​กับ​ผู้รับ​ใช้​ของ​ท่าน​ด้วย​เถิด” เอ​ลี​ชา​ตอบ​ว่า “ข้าพเจ้า​จะ​ไป”
4. แล้ว​จึง​ไป​กับ​คน​เหล่านั้น เมื่อ​มาถึง​แม่น้ำ​จอร์แดน เขา​ทั้งหลาย​ก็​โค่น​ต้นไม้
5. ขณะที่​คน​หนึ่ง​กำลัง​ตัด​ต้นไม้​อยู่ หัวขวาน​ก็​หลุด​ตก​ลง​ไป​ใน​น้ำ เขา​ร้อง​ตะโกน​ว่า “ทำ​อย่างไร​ดี​เล่า เจ้านาย ขวาน​เล่ม​นี้​เรา​ขอ​ยืม​เขา​มา”
6. คน​ของ​พระ​เจ้า​ถาม​ว่า “ขวาน​ตก​ลง​ตรงไหน” คน​นั้น​ก็​ชี้​ตรงที่​ขวาน​ตก เอ​ลี​ชา​ตัด​ไม้​มา​ท่อน​หนึ่ง โยน​ลง​ไป​ตรง​นั้น ทำ​ให้​หัวขวาน​ลอย​ขึ้นมา
7. เอ​ลี​ชา​สั่ง​ว่า “จง​เก็บ​ขึ้นมา​เถิด” ชาย​คน​นั้น​ก็​ยื่น​มือ​ไป​เก็บ​หัวขวาน​ขึ้นมา
8. กษัตริย์​แห่ง​อารัม​ทรง​ทำ​สงคราม​กับ​ชาว​อิสราเอล ทรง​ปรึกษา​บรรดา​นายทหาร แล้ว​ทรง​สั่ง​ว่า “ท่าน​จะต้อง​โจมตี ที่​ตรง​นั้น”
9. คน​ของ​พระ​เจ้า​ส่ง​คน​ไป​ทูล​กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล​ว่า “จง​ระวัง อย่า​ผ่าน​สถานที่​นั้น เพราะ​ชาว​อารัม​กำลัง​จะ​เข้า​โจมตี”
10. กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล​ทรง​ส่ง​คน​ไป​ตรวจดู​สถานที่​ที่​คน​ของ​พระ​เจ้า​บอก เอ​ลี​ชา​เตือน​กษัตริย์​และ​พระองค์​ทรง​ระวัง เป็น​เช่นนี้​อยู่​หลาย​ครั้ง
11. กษัตริย์​แห่ง​อารัม​ทรง​ขุ่น​เคือง​พระทัย​ใน​เรื่อง​นี้​ยิ่ง​นัก ทรง​เรียก​นายทหาร​มา​ซักถาม​ว่า “บอก​เรา​ซิ​ว่า ใคร​ใน​กองทัพ​ของ​เรา​ฝักใฝ่​กับ กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล”
12. นายทหาร​คน​หนึ่ง​ทูล​ตอบ​ว่า “ข้า​แต่​พระราชา เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า ไม่​มี​ผู้ใด​ทำ​เช่นนั้น เอ​ลี​ชา​ประกาศก​ซึ่ง​อยู่​ใน​อิสราเอล​เป็น​ผู้​ทูล​กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล​แม้กระทั่ง​ถ้อยคำ​ที่​พระองค์​ตรัส​ใน​ห้อง​บรรทม”
13. กษัตริย์​แห่ง​อารัม​จึง​ทรง​สั่ง​ว่า “จง​ไป​หา​ดูซิ​ว่า​เขา​อยู่​ที่​ใด เรา​จะ​ส่ง​คน​ไป​จับ​ตัว​เขา” คน​หนึ่ง​มา​ทูล​กษัตริย์​ว่า “เอ​ลี​ชา​อยู่​ที่​เมือง​โดธาน”
14. พระองค์​จึง​ทรง​ส่ง​กำลัง​พล​จำนวน​หนึ่ง​ไป​ที่​นั่น​พร้อม​กับ​ม้า​และ​รถ​ศึก คน​เหล่านี้​มาถึง​เวลา​กลางคืน​และ​เข้า​ล้อม​เมือง​ไว้
15. วันรุ่งขึ้น คน​ของ​พระ​เจ้า​ลุก​ขึ้น​แต่​เช้าตรู่ ออกไป​ข้าง​นอก​ก็​เห็น​กองทัพ​ล้อม​เมือง​อยู่​มี​ทั้ง​ม้า​และ​รถ​ศึก ผู้รับ​ใช้​ของ​เอ​ลี​ชา​พูด​ว่า “จะ​ทำ​อย่างไร​ดี​ล่ะ เจ้านาย พวก​เรา​จะ​ทำ​อย่างไร”
16. เอ​ลี​ชา​ตอบ​ว่า “อย่า​กลัว​ไป​เลย ฝ่าย​เรา​มี​กำลัง​มากกว่า​เขา”
17. แล้ว​เอ​ลี​ชา​อธิษฐาน​ภาวนา​ว่า “ข้า​แต่​พระ​ยาห์​เวห์ โปรด​ทรง​เปิด​ตา​ของ​เขา​และ​ทรง​บันดาล​ให้​เขา​เห็น​ด้วย​เถิด” พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​เปิด​ตา​ของ​ผู้รับ​ใช้ เขา​ก็​เห็น​ภูเขา​มี​ม้า​และ​รถ​ศึก​เป็น​ไฟ​ห้อม​ล้อม​เอ​ลี​ชา​ไว้​เต็ม​ไป​หมด
18. เมื่อ​ชาว​อารัม​ลง​มา​โจมตี เอ​ลี​ชา​อธิษฐาน​ทูล​พระ​ยาห์​เวห์​ว่า “ขอ​ทรง​ให้​คน​เหล่านี้​ตา​บอด​เถิด” พระ​ยาห์​เวห์​ก็​ทรง​บันดาล​ให้​คน​เหล่านั้น​ตา​บอด​ตามที่​เอ​ลี​ชา​ทูล​ขอ
19. เอ​ลี​ชา​บอก​เขา​ทั้งหลาย​ว่า “ท่าน​ทั้งหลาย​มา​ผิด​ทาง​แล้ว นี่​ไม่ใช่​เมือง​ที่​ท่าน​ทั้งหลาย​ต้องการ​จะ​ไป จง​ตาม​ข้าพเจ้า​มา​เถิด ข้าพเจ้า​จะ​นำ​ท่าน​ไป​พบ​คน​ที่​ท่าน​ต้องการ” แล้ว​เอ​ลี​ชา​ก็​พา​เขา​ไป​ที่​กรุง​สะมา​เรีย
20. เมื่อ​เขา​เหล่านั้น​มาถึง​กรุง​สะมา​เรีย เอ​ลี​ชา​ก็​อธิษฐาน​ว่า “ข้า​แต่​พระ​ยาห์​เวห์ ขอ​ทรง​เปิด​ตา​ให้​เขา​เห็น​ด้วย​เถิด” พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​เปิด​ตา​ของ​คน​เหล่านั้น เขา​ก็​เห็น​ว่า​ตน​อยู่​ใน​กรุง​สะมา​เรีย
21. เมื่อ​กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล​ทอดพระเนตร​เห็น​คน​เหล่านั้น ก็​ตรัส​ถาม​เอ​ลี​ชา​ว่า “ท่าน​พ่อ เรา​จะต้อง​ฆ่า​คน​เหล่านี้​หรือ”
22. เอ​ลี​ชา​ทูล​ตอบ​ว่า “อย่า​ฆ่า​เขา​เลย แม้​ทหาร​ที่​พระองค์​ทรง​ใช้​ดาบ​และ​ธนู​จับ​เป็น​เชลย พระองค์​ยัง​ไม่​ทรง​ประหาร​ชี​วิ​ฆ่าต​มิใช่​หรือ ขอ​ทรง​นำ​อาหาร​และ​น้ำ​มา​ให้​เขา​กิน​และ​ดื่ม​เถิด แล้ว​ขอ​ทรง​ปล่อย​เขา​กลับไป​หา​กษัตริย์​ของ​เขา”
23. กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล​จึง​ทรง​จัด​ให้​มี​งาน​เลี้ยง​ใหญ่ ทหาร​ชาว​อารัม​กิน​และ​ดื่ม​อิ่ม​แล้ว พระองค์​ก็​ทรง​ส่ง​เขา​กลับไป​หา​กษัตริย์​ของ​เขา ตั้งแต่​นั้น​มา ทหาร​ชาว​อารัม​ก็​เลิก​เข้า​มา​ปล้น​แผ่นดิน​อิสราเอล​อีก
24. ต่อมา กษัตริย์​เบน​ฮา​ดัด​แห่ง​อารัม ทรง​ระดม​พล​ทั้งหมด​ยก​มา​ล้อม​กรุง​สะมาเรีย​ไว้
25. เกิด​การ​กันดาร​อาหาร​ครั้ง​ใหญ่​ใน​กรุง​สะมาเรีย​ขณะที่​เมือง​ถูก​ล้อม​ไว้​อย่าง​แน่น​หนา จนกระทั่ง​หัว​ลา​หัว​หนึ่ง​มี​ราคา​ขาย​กัน​เป็น​เงิน​หนัก​แปด​สิบ​บาท และ​แห้ว ครึ่ง​ลิตร​มี​ราคา​เป็น​เงิน​หนัก​ห้า​บาท
26. วัน​หนึ่ง กษัตริย์​แห่ง​อิสราเอล​เสด็จ​ไป​บน​กำแพง​เมือง หญิง​คน​หนึ่ง​ร้อง​ทูล​พระองค์​ว่า “ข้า​แต่​กษัตริย์ เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า ขอ​ทรง​ช่วย​ข้าพเจ้า​ด้วย”
27. กษัตริย์​ตรัส​ตอบ​ว่า “ถ้า​พระ​ยาห์​เวห์​ไม่​ทรง​ช่วย​ท่าน​แล้ว เรา​จะ​ช่วย​ท่าน​ได้​อย่างไร เรา​ไม่​มี​ข้าว​จาก​ลาน​นวด และ​ไม่​มี​เหล้า​องุ่น​จาก​บ่อ​ย่ำ​องุ่น​อีก​แล้ว”
28. กษัตริย์​ทรง​ถาม​ต่อไป​ว่า “เกิด​อะไร​ขึ้นกับ​ท่าน” นาง​ทูล​ตอบ​ว่า “วัน​ก่อน หญิง​คน​นี้​บอก​ข้าพเจ้า​ว่า ‘จง​เอา​ลูก​ของ​เธอ​มา​ให้​ฉัน เรา​จะ​กิน​เนื้อ​ของ​เขา​วันนี้ และ​เรา​จะ​กิน​เนื้อ​ลูก​ของ​ฉัน​พรุ่งนี้’
29. พวก​เรา​จึง​เอา​ลูก​ชาย​ของ​ข้าพเจ้า​มา​ทำอาหาร​กิน วัน​ต่อมา​ข้าพเจ้า​บอก​เขา​ว่า ‘เอา​ลูก​ของ​เธอ​มา​ทำอาหาร​กิน​เถิด’ แต่​เขา​กลับ​เอา​ลูก​ไป​ซ่อน”
30. เมื่อ​กษัตริย์​ทรง​ได้​ยิน​ถ้อยคำ​ของ​หญิง​คน​นั้น พระองค์​ทรง​ฉีก​ฉลอง​พระองค์​ด้วย​ความ​ทุกข์ ขณะที่​ทรง​พระ​ดำเนิน​อยู่​บน​กำแพง ประชาชน​ก็​เห็น​ว่า​พระองค์​ทรง​สวม​เสื้อ​กระสอบ​อยู่​ข้าง​ใน
31. กษัตริย์​ตรัส​ว่า “ขอ​พระ​เจ้า​ทรง​ลงโทษ​ข้าพเจ้า​อย่าง​นี้​และ​หนัก​กว่า​นี้​อีก ถ้า​ศีรษะ​ของ​เอ​ลี​ชา บุตร​ของ​ชา​ฟัท ยัง​อยู่​บน​บ่า​ของ​เขา​ก่อน​สิ้น​วันนี้”
32. เอ​ลี​ชา​อยู่​ที่​บ้าน​พร้อม​กับ​บรรดา​ผู้​อาวุโส​ของ​เมือง กษัตริย์​ทรง​ส่ง​คน​หนึ่ง​ล่วงหน้า​ไป ก่อนที่​ชาย​คน​นั้น​จะ​มาถึง เอ​ลี​ชา​พูด​กับ​บรรดา​ผู้​อาวุโส​ว่า “เห็น​ไหม ลูก​ของ​ฆาตกร​คน​นั้น​ส่ง​คน​มา​ตัด​ศีรษะ​ข้าพเจ้า จง​ระวัง​ให้​ดี เมื่อ​คน​นั้น​มาถึง จง​ปิด​ประตู​ไว้ อย่า​ปล่อย​ให้​เขา​เข้า​มา​ได้ นั่น​เป็น​เสียง​เท้า​ของ​เจ้านาย​ของ​เขา​ที่​ตามมา​มิใช่​หรือ”
33. เอ​ลี​ชา​พูด​ยัง​ไม่​ทัน​ขาดคำ กษัตริย์ ก็​เสด็จ​มาถึง ตรัส​ว่า “เห็น​ไหม พระ​ยาห์​เวห์​ทรง​นำ​ความ​เดือดร้อน​มา​สู่​เรา​มาก​เพียงใด เรา​จะ​หวัง​อะไร​จาก​พระ​ยาห์​เวห์​ได้​อีก”

Chapters

12345678910111213141516171819202122232425