Przysłów 18

1. Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.

2. Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.

3. Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.

4. Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.

5. Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.

6. Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.

7. Usta głupiego są jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.

8. Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.

9. Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.

10. Imię PANA jest potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.

11. Zamożność bogacza jest jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.

12. Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.

13. Kto odpowiada, zanim wysłucha, ujawnia głupotę i ściąga na siebie hańbę.

14. Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?

15. Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.

16. Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.

17. Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, zdaje się sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.

18. Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.

19. Brat obrażony trudniejszy do zdobycia niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.

20. Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.

21. Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.

22. Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.

23. Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.

24. Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.