Przysłów 14

1. Mądra kobieta buduje swój dom, a głupia burzy go własnymi rękami.

2. Kto postępuje w sposób prawy, boi się PANA, a przewrotny na swoich drogach gardzi nim.

3. W ustach głupiego jest rózga pychy, a mądrych strzegą ich wargi.

4. Gdzie nie ma wołów, żłób jest pusty, lecz dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża.

5. Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.

6. Szyderca szuka mądrości, a nie znajduje, lecz rozumnemu wiedza przychodzi łatwo.

7. Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz u niego warg rozumnych.

8. Mądrość roztropnego to poznanie swojej drogi, a głupotą głupich jest oszustwo.

9. Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych jest przychylność.

10. Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość.

11. Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie.

12. Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.

13. Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem takiej wesołości jest smutek.

14. Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi.

15. Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki.

16. Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.

17. Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony.

18. Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą.

19. Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego.

20. Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół.

21. Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony.

22. Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda są z tymi, którzy obmyślają dobro.

23. Każda praca przynosi pożytek, a puste słowa prowadzą do nędzy.

24. Koroną mądrych jest ich bogactwo, ale głupota głupich pozostaje głupotą.

25. Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa.

26. W bojaźni PANA jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę.

27. Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.

28. Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy.

29. Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy wywyższa głupotę.

30. Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości.

31. Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim.

32. Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję nawet w czasie swojej śmierci.

33. Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a co jest w sercu głupich, wychodzi na jaw.

34. Sprawiedliwość wywyższa naród, a grzech jest hańbą narodów.

35. Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się na tego, który przynosi hańbę.