โรม 2

1. ดังนั้น ไม่​ว่า​ท่าน​จะ​เป็น​ใคร​ก็​ตามที่​กล่าว​คำ​พิพากษา​ผู้อื่น ท่าน​ไม่​มี​ข้อ​แก้​ตัว​ใดๆ เช่นเดียวกัน ท่าน​เอง​นั่น​แหละ​ที่​กล่าวโทษ​ตนเอง​เมื่อ​ตัดสิน​ผู้อื่น เพราะ​ท่าน​เอง​ที่​พิพากษา​ก็​ประพฤติ​ตน​ใน​ทำนอง​เดียวกัน
2. เรา​ตระหนัก​ดี​ว่า คน​ที่​ประพฤติ​ตน​เช่นนี้​จะ​ถูก​พิพากษา​ลงโทษ​จาก​พระ​เจ้า​ตาม​ความ​เป็น​จริง
3. แต่​เมื่อ​ท่าน​ตัดสิน​คน​ที่​ประพฤติ​ผิด​ขณะที่​ตน​ก็​ทำ​เช่นเดียวกัน ท่าน​คิด​หรือ​ว่า​จะ​รอด​พ้น​จาก​การ​พิพากษา​ลงโทษ​ของ​พระ​เจ้า​ไป​ได้
4. หรือ​ว่า​ท่าน​ดู​หมิ่น​ความ​ดี ความ​อด​กลั้น​และ​ความ​พากเพียร​ล้น​เหลือ​ของ​พระ​เจ้า ไม่​ยอมรับ​รู้​พระทัย​ดี​ของ​พระ​เจ้า​ว่า​มี​อยู่​เพื่อ​นำ​ท่าน​ให้​สำนึก​ผิด​และ​กลับ​ใจ
5. ความ​ดื้อ​ดึง​ไม่​ยอม​กลับ​ใจ​ของ​ท่าน​มี​แต่​จะ​สะสม​โทษ​สำหรับ​ตน​ใน​วัน​พิพากษา​ลงโทษ เมื่อ​พระ​เจ้า​ทรง​ประกาศ​คำ​ตัดสิน​เที่ยง​ธรรม​ของ​พระองค์
6. พระองค์​จะ​ทรง​ตอบสนอง​ทุก​คน​ตาม​สมควร​แก่​การ​กระทำ​ของ​เขา
7. ผู้​ที่​มุ่ง​หา​สิริ​รุ่งโรจน์ เกียรติยศ และ​ความ​เป็น​อมตะ โดย​ยืน​หยัด​กระทำ​ความ​ดี จะ​ได้รับ​ชีวิต​นิรันดร
8. ส่วน​ผู้​ที่​เห็น​แก่​ตัว​ไม่​ปฏิบัติ​ตาม​ความ​จริง แต่​กลับ​ปฏิบัติ​ตาม​ความ​อธรรม จะต้อง​ถูก​ลงโทษ​อย่าง​หนัก
9. ความ​ทุกข์​โศก​จะ​มาถึง​มนุษย์​ทุก​คน​ที่​ทำ​ความ​ชั่ว ถึง​ชาวยิว​เป็น​อันดับ​แรก แล้ว​จึง​ถึง​คน​ต่างชาติ​ด้วย
10. ส่วน​ความ​รุ่งโรจน์ เกียรติยศ​และ​สันติ จะ​มาถึง​ทุก​คน​ที่​ทำ​ความ​ดี ถึง​ชาวยิว​เป็น​อันดับ​แรก แล้ว​จึง​ถึง​คน​ต่างชาติ​ด้วย
11. พระ​เจ้า​ไม่​ทรง​ลำเอียง​แต่​ประการ​ใด
12. ทุก​คน​ที่​ทำ​บาป​โดย​ไม่​รู้จัก​ธรรม​บัญญัติ​จะ​พินาศ​ไป​โดย​ไม่​มี​ธรรม​บัญญัติ แต่​ผู้​ที่​อยู่​ใต้​ธรรม​บัญญัติ​และ​ทำ​บาป​จะ​ถูก​พิพากษา​ตาม​ธรรม​บัญญัติ
13. เพราะ​ผู้​ที่​พระ​เจ้า​จะ​ทรง​บันดาล​ความชอบ​ธรรม​นั้น ไม่ใช่​ผู้​ที่​ได้​ยิน​ได้​ฟัง​ธรรม​บัญญัติ​เท่านั้น แต่​เป็น​ผู้​ที่​ปฏิบัติ​ตาม​ธรรม​บัญญัติ​ด้วย
14. ดังนั้น เมื่อ​คน​ต่างชาติ​ซึ่ง​ไม่​รู้จัก​ธรรม​บัญญัติ และ​ประพฤติ​ตาม​ข้อกำหนด​ของ​ธรรม​บัญญัติ​จาก​สามัญ​สำนึก แม้​เขา​ทั้งหลาย​จะ​ไม่​รู้จัก​ธรรม​บัญญัติ เขา​ก็​เป็น​ธรรม​บัญญัติ​สำหรับ​ตนเอง
15. แสดง​ให้​เห็น​สิ่ง​ที่​ธรรม​บัญญัติ​กำหนด​ไว้​ใน​ใจ​โดย​มี​มโน​ธรรม​เป็น​พยาน​และ​ความคิด​ตาม​เหตุผล​ที่​บางครั้ง​กล่าวโทษ​และ​บางครั้ง​ป้องกัน​เขา
16. ใน​วันที่ พระ​เจ้า​ทรง​ตัดสิน​พิพากษา​ความคิด​ที่​เร้น​ลับ​ของ​มนุษย์​ทุก​คน​ด้วย​เดชะ​พระ​เยซูคริสต​เจ้า​ตาม​ข่าว​ดี​ที่​ข้าพเจ้า​ได้​ประกาศ​ไว้
17. ถ้า​ท่าน​เรียก​ตนเอง​ว่า​เป็นยิว วางใจ​ใน​บทบัญญัติ ภูมิใจ​ใน​พระ​เจ้า
18. รู้จัก​พระ​ประสงค์​ของ​พระองค์ แยก​ถูก​แยก​ผิด​ได้​เพราะ​ท่าน​ได้รับ​การ​สอน​จาก​ธรรม​บัญญัติ
19. ถ้า​ท่าน​มั่นใจ​ว่า​ท่าน​เป็น​ผู้นำ​ทาง​คน​ตา​บอด​และ​เป็น​แสง​สว่าง​ให้​ผู้​อยู่​ใน​ความ​มืด
20. เป็น​ครู​สอน​คน​โง่​สั่ง​สอน​คน​ที่​ไม่​มี​ความรู้​ได้ เพราะ​ท่าน​มี​ธรรม​บัญญัติ​ที่​ท่าน​คิด​ว่า​บรรจุ​ความรู้​และ​ความ​จริง​ทั้งหมด​ไว้
21. เมื่อ​สอน​ผู้อื่น ท่าน​กำลัง​สอน​ตนเอง​อยู่​ด้วย​หรือ​เปล่า ท่าน​สอน​ว่า​จะต้อง​ไม่​ลัก​ขโมย แต่​ท่าน​ลัก​ขโมย​หรือไม่
22. ท่าน​พูด​ว่า​การ​ผิด​ประเวณี​ทำ​ไม่ได้ แต่​ท่าน​ทำ​ผิด​ประเวณี​หรือไม่ ท่าน​เกลียด​รูป​เคารพ แต่​ปล้น​พระ​วิหาร​หรือไม่
23. ถ้า​ขณะที่​ท่าน​ภูมิใจ​ที่​รู้​ธรรม​บัญญัติ แต่​ไม่​ปฏิบัติ​ตาม ท่าน​ก็​ดู​หมิ่น​พระ​เจ้า
24. ดังที่​พระ​คัมภีร์​เขียน​ไว้​ว่า เป็น​เพราะ​ความผิด​ของ​ท่าน​ที่​พระ​นาม​พระ​เจ้า​ถูก​ดู​หมิ่น​ใน​หมู่​ประชาชาติ​ทั้งหลาย
25. การ​เข้า​สุหนัต​มี​ความหมาย​เมื่อ​ท่าน​ปฏิบัติ​ตาม​ธรรม​บัญญัติ แต่​ถ้า​ท่าน​ยังคง​ละเมิด​ธรรม​บัญญัติ ท่าน​ก็​ไม่ได้​เข้า​สุหนัต​มาก​ไป​กว่า​ผู้​ที่​ไม่ได้​เข้า​สุหนัต​แต่​อย่าง​ใด
26. ถ้า​ผู้​ที่​ไม่ได้​เข้า​สุหนัต​ปฏิบัติ​ตาม​ข้อกำหนด​ของ​ธรรม​บัญญัติ สถานะ​ของ​การ​ไม่ได้​เข้า​สุหนัต​ของ​เขา​จะ​เท่ากับ​การ​ได้​เข้า​สุหนัต​มิใช่​หรือ
27. นอกจากนั้น คน​ที่​ไม่ได้​เข้า​สุหนัต​ทาง​กาย แต่​ปฏิบัติ​ตาม​ธรรม​บัญญัติ​ก็​พิพากษา​โทษ​ท่าน ซึ่ง​ได้รับ​ธรรม​บัญญัติ​เป็น​ลาย​ลักษณ์​อักษร​และ​เข้า​สุหนัต​แล้ว แต่​กลับ​ละเมิด​ธรรม​บัญญัติ​เสีย​เอง
28. การ​เป็นยิว​นั้น​ไม่ใช่​สิ่ง​ที่​ปรากฏ​เพียง​ภายนอก และ​การ​เข้า​สุหนัต​ก็​ไม่ใช่​เพียง​การ​ขริบ​เนื้อ​หนัง​ส่วน​หนึ่ง​ออกไป
29. ชาวยิว​ที่​แท้จริง​คือ​คน​ที่​เป็นยิ​วจาก​ภายใน และ​การ​เข้า​สุหนัต​ที่​แท้จริง​ก็​คือ​การ​เข้า​สุหนัต​ใน​ใจ ไม่ใช่​เรื่อง​การ​ปฏิบัติ​ตาม​ตัวอักษร แต่​เป็น​เรื่อง​ของ​จิตใจ เขา​อาจจะ​ไม่ได้​รับ​การ​ยก​ย่อง​จาก​มนุษย์ แต่​เขา​จะ​ได้รับ​การ​ยก​ย่อง​จาก​พระ​เจ้า

Chapters

12345678910111213141516