1 โครินธ์ 4
1. คนทั้งหลายจงยึดถือว่าเราเป็นผู้รับใช้ของพระคริสตเจ้า เป็นผู้จัดการดูแลธรรมล้ำลึกของพระเจ้า
2. คุณสมบัติที่เขาแสวงหาในผู้จัดการก็คือ ต้องเป็นผู้ที่วางใจได้
3. ส่วนข้าพเจ้าการที่ท่านหรือมนุษย์คนใด จะตัดสินข้าพเจ้านั้น เป็นเรื่องไม่สำคัญ แม้ข้าพเจ้าก็ยังไม่ตัดสินตนเอง
4. จริงอยู่ มโนธรรม ไม่ได้ตำหนิอะไรข้าพเจ้าเลย แต่นี่ไม่หมายความว่าข้าพเจ้าเป็นผู้ชอบธรรม ผู้ตัดสินข้าพเจ้าคือองค์พระผู้เป็นเจ้า
5. ดังนั้น จงอย่าตัดสินเรื่องใดๆ ก่อนจะถึงเวลา จงคอยจนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมา พระองค์จะทรงฉายแสงให้ความลับที่ซ่อนอยู่ในความมืดจะปรากฏชัด และจะทรงเปิดเผยความในใจของทุกคนให้ปรากฏ เมื่อนั้น ทุกคนจะได้รับคำชมเชยจากพระเจ้าตามสมควร
6. พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้ายกเรื่องนี้ที่เกี่ยวกับตนเองและอปอลโลเป็นตัวอย่างเพื่อเป็นประโยชน์แก่ท่านทั้งหลาย ให้ท่านเรียนรู้จากเราถึงความหมายของคำพูดที่ว่า “อย่าก้าวเกินขอบเขตที่เขียนไว้” เพื่อมิให้ใครหยิ่งผยอง เข้าข้างคนหนึ่งและต่อต้านอีกคนหนึ่ง
7. ใครเล่าตัดสินว่าท่านดีกว่าผู้อื่น ท่านมีอะไรบ้างที่ไม่ได้รับจากพระเจ้า ถ้าท่านได้รับแล้ว ท่านจะโอ้อวดประหนึ่งว่าไม่ได้รับทำไม
8. ท่านมีทุกสิ่งที่ต้องการแล้วหรือ ท่านร่ำรวยแล้วใช่ไหม ท่านครองราชย์ เป็นกษัตริย์โดยไม่ต้องมีเราแล้วก็ได้ เราอยากให้ท่านครองราชย์เป็นกษัตริย์จริงๆ เพราะเราจะได้เป็นกษัตริย์ครองราชย์พร้อมกับท่านด้วย
9. ข้าพเจ้าคิดว่าพระเจ้าทรงจัดตั้งเราซึ่งเป็นอัครสาวกไว้ตรงที่สุดท้าย เหมือนกับผู้ที่ถูกตัดสินปรับโทษถึงตาย เรากลายเป็นเป้าสายตา ของโลก ทั้งของทูตสวรรค์และของมนุษย์
10. เราเป็นคนโง่เขลาเพราะเห็นแก่พระคริสตเจ้า ส่วนท่านเป็นคนเฉลียวฉลาดในพระคริสตเจ้าใช่ไหม เราอ่อนแอ ส่วนท่านเข้มแข็งใช่หรือไม่ ท่านมีเกียรติ ส่วนเราไร้เกียรติ ใช่ไหม
11. จนกระทั่งบัดนี้เราก็ยังหิวและกระหาย ไม่มีเสื้อผ้านุ่งห่ม ถูกตบตี และไร้ที่อยู่อาศัย
12. เราเหน็ดเหนื่อยทำงานหนักด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราเอง เมื่อถูกด่าว่า เราให้พร เมื่อถูกเบียดเบียน เราก็อดทน
13. เมื่อถูกใส่ร้าย เราก็พูดดีด้วย เราเป็นเสมือนขยะมูลฝอยของโลก เป็นสิ่งปฏิกูล ของทุกคนจนกระทั่งบัดนี้
14. ข้าพเจ้าเขียนเรื่องเหล่านี้มิใช่เพื่อทำให้ท่านอับอาย แต่เขียนเพื่อตักเตือนในฐานะที่ท่านเป็นลูกรักของข้าพเจ้า
15. แม้ว่าท่านจะมีครูพี่เลี้ยงนับหมื่นคน ในพระ คริสตเจ้า แต่ก็มีบิดาเพียงคนเดียว เพราะข้าพเจ้าให้กำเนิดท่านในพระคริสตเยซู โดยการประกาศข่าวดี
16. ดังนั้น จึงขอร้องท่านให้ยึดถือข้าพเจ้าเป็นแบบอย่าง
17. ข้าพเจ้าขอส่งทิโมธีมาพบท่าน เขาเป็นบุตรที่รักและซื่อสัตย์ของข้าพเจ้าในองค์พระผู้เป็นเจ้า เขาจะเตือนท่านให้คำนึงถึงวิถีชีวิต ในพระคริสตเจ้า ดังที่ข้าพเจ้าเจริญชีวิตและสั่งสอนในพระศาสนจักรทั่วทุกแห่งหน
18. บางท่านหยิ่งผยองเพราะคิดว่าข้าพเจ้าจะไม่กลับมาพบท่านอีก
19. แต่ถ้าเป็นพระประสงค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าจะมาพบท่านในเร็ววันนี้ เมื่อนั้นข้าพเจ้าจะรู้ว่าคนที่หยิ่งผยองซึ่งพูดมากนั้นทำอะไรได้บ้าง
20. พระอาณาจักรของพระเจ้าไม่อยู่ในคำพูด แต่อยู่ในการกระทำซึ่งแสดงพระอานุภาพของพระจิตเจ้า
21. ท่านต้องการอะไร ให้ข้าพเจ้ามาพบโดยถือไม้เรียว หรือมาพบด้วยความรักใคร่และมีจิตใจที่อ่อนโยน